3 redenen waarom je nog single bent

Toen ik 17 jaar was, kreeg ik mijn eerste soort-van-vriendje. Het is niet van officiële verkering gekomen, maar ik weet nog goed dat ik tot die tijd dacht: ik moet echt verkering krijgen. Waarom? Omdat iedereen (tenminste, dat dacht ik) om me heen dat kreeg en omdat ik al vanaf mijn 13^e nadacht waar een ideale man aan moest voldoen. Zo’n vier jaar later wilde ik dat dus weleens in de praktijk beleven, en ik werd echt enorm verliefd. Ik vond mezelf best laat met een vriendje (dat uiteindelijk niet eens een vriendje was)… Pas op mijn 19^e kreeg ik voor het eerst echt verkering. Voor zes weken… Daarna kwam er een paar-maanden-verkering en toen ik 21 was, was het echt raak: daar was Rien, en hij werd het echt.

Welk type ben jij?

Regelmatig lees ik van meiden die vragen hoe ze om moeten gaan met single zijn. Grote kans dat jij valt onder die meiden die gewoon alleen zijn, en je herkent je vast in één van deze drie groepen: de niet-willers, niet-mogers en niet-krijgers.

Type 1: Niet willen

Voor jou hoeft het nog even niet, zo’n vriendje (of vriendinnetje) aan je zijde. Misschien vind je het doodeng (wat moet ik met zo’n jongen gaan doen dan?) of misschien ben je er totaal nog niet mee bezig. Het kan ook zo zijn dat je geen vriendje wil omdat je ervaringen met een jongen/man niet positief zijn. Het is misgelopen met een vorig vriendje of misschien heeft een man in je omgeving wel misbruik van je gemaakt, op welke manier dan ook. Om welke reden je geen vriendje wil, onthoud goed dat jij mag kiezen… Je hóeft helemaal geen vriendje, dus trek je niks aan van je omgeving, die jou misschien dolgraag van je single-zijn af wil helpen.

Type 2: Niet mogen

Ouders… de grote veroorzakers van het geen-verkering-mogen-hebben. Mijn ouders gaven ook al vroeg aan dat ik voor een bepaalde leeftijd (ik weet niet eens meer welke…) niet aan een vriendje moest beginnen. Meer als advies dan echt als een verbod. Maar ik vond het echt zoiets stoms! Als ik de ware tegen het lijf zou lopen, ging ik die toch niet aan me voorbij laten lopen?! Nu snap ik dat idee iets meer, omdat je meestal rond je 16^e of 17^e nog niet diegene treft met wie je ook trouwt. En ja, relaties die weer uitgaan kunnen best wel wat schade opleveren. Zie het dus maar als een lieve bescherming van mensen die je het beste gunnen, maar hou het gesprek open en eerlijk als je er zelf anders over denkt. Ga dingen niet stiekem doen, zo is liefde namelijk niet bedoeld.

Type 3: Niet kunnen ‘krijgen’

Wat zou je het graag willen, verkering! Je probeert ook wel echt de aandacht te krijgen van een jongen (of meisje), maar het lukt je gewoon niet. Het lijkt wel alsof niemand jou wil. Is er soms iets mis met je ofzo? Man, wat kun je hier onzeker van worden… Ieder meisje heeft fantastische eigenschappen in zich, misschien heb je dat zelf al ontdekt of misschien nog niet. Maar of je al eens verkering hebt gehad of niet, heeft daar níets mee te maken. Jij hebt gewoon nog geen match gevonden die bij jou past. De tip voor jou is om jezelf niet anders voor te doen dan je bent, in de hoop dat je misschien toch snel verkering krijgt. Al snel zal de ander merken dat je eigenlijk helemaal zo niet bent, en krijg je een domper van het uitgaan van je verkering. Belangrijk is dat je als vrouw weet wie je bent, dat je blij bent met de eigenschappen die zo bij je passen, zonder dat je afhankelijk bent door het hebben van een relatie die die eigenschappen zouden bevestigen. Geniet zelf van wie jij bent!