Adem

De wekker gaat en bruut word je gewekt uit je slaap. Vermoeid draai je je om, jezelf afvragend hoe je deze dag weer doorkomt. Je staat op, kleedt je aan en propt snel je ontbijtje naar binnen. Al haastend vlieg je door je kamer en verzamel je al je spullen voor deze nieuwe dag. Je gaat naar school of werk en doet gewoon je ding. Je komt thuis, doet wat er van je wordt verwacht en aan het einde van de dag val je doodmoe in je kussens. Voor je gevoel word je geleefd. Ofwel, vast in de sleur van alledag. Je vraagt jezelf af: waar is God en is Hij er nog wel?

Opgebrand

Zo vaak kunnen we ons opgebrand en ver weg van God voelen. Kunnen we verlangen naar dat gevoel wanneer we heel dicht bij Hem zijn. Juist op die momenten voel je je levend en even stilgezet. Helaas is dat echter vaak niet de realiteit. Veel vaker rennen we van school naar werk en weer door naar onze sportvereniging. Doen we de dingen die van ons verwacht worden en weten we ’s avonds eigenlijk niet eens meer wat we deze dag allemaal hebben gedaan. Zo snel en zo vaak gaat de dag aan ons voorbij. Daarbij kunnen we God soms zo snel vergeten of geleidelijk aan uit het oog verliezen door de zorgen van alledag. Dan kunnen we ons afvragen waar Hij is, waarom Hij niets doet of waarom we Hem niet zien.

Gods aanwezigheid ervaren

Juist dan wil ik graag de volgende twee dingen aan je meegeven. Allereerst, het gevoel van Gods aanwezigheid is iets heel anders dan Gods aanwezigheid. Ja, het is natuurlijk ontzettend fijn om God dichtbij te ervaren en echt te voelen dat Hij er is. Dat Hij je ziet en van je houdt. Natuurlijk weet je waarschijnlijk dat God altijd bij je is, Hij altijd van je houdt en je altijd ziet. Soms voél je dat alleen niet. Dat gevoel herken ik zelf ook. Je wéét het wel, maar je voelt het niet. En dan? Hoe ga je dan verder?

Zelf probeerde ik dan altijd krampachtig God te zoeken, om vervolgens teleurgesteld te raken omdat ik niets ‘voelde’ of ‘merkte’, waarna ik de hoop alweer snel opgaf. Dat betekent natuurlijk niet dat we God niet hoeven te zoeken, ik denk dat het zeker goed is om God in de stilte op te zoeken en zo met Hem verbonden te zijn. Maar voor mij gaat dit meer over de sleur van de alledaagse dingen. Zo heb ik namelijk een manier gevonden om even stil te staan in de chaos, wanneer ik me weer eens ver van God voel. Dat is het tweede dat ik je wil meegeven.

Ik adem. Zo simpel en tegelijkertijd zo moeilijk. Simpel omdat het zo gewoon is. Moeilijk omdat je het zo onbewust doet. Juist op die momenten dat God ver weg voelt en ik het allemaal wel ‘weet’, adem ik diep in en uit. Ik bedenk me weer heel even dat Hij degene is die mij het leven heeft geschonken. Dat Hij het is die de adem in de mens blies. Dat Hij degene is die dat bij mij, bij jou en ons allemaal heeft gedaan. Ik sta stil bij het feit dat Hij degene is die mij elke ademteug geeft. Dan ineens, ineens voel ik mij weer heel dicht bij mijn Maker. De Schepper die mij zijn adem in blaast. It’s Your breath in our lungs.

Adem

Lieve Belle, de volgende keer dat jij opgaat in de sleur van alle dag of op momenten waarin je God even niet voelt: adem. Voel dat Hij er is. Verwar jouw ‘niet merken of voelen’ niet met zijn afwezigheid. Hij er is namelijk altijd. Elke keer dat jij ademt, getuigt van Zijn aanwezigheid. Waar jij je ook bevindt, neem even een klein momentje om je bewust te worden dat Hij bij je is. Sta even stil en open je ogen voor al het klein geluk. Zie je maker in alles om je heen. Want onze God, die alles heeft gemaakt, kent jou. Hij is bij jou. Adem en zie.

Photo by Eli DeFaria on Unsplash