Alieke (19): ‘Ik schaam me niet voor mijn dyslexie, het is een deel van mij’
Kiezen voor een carrière als journalist en dyslexie hebben, een rare keuze? Dat vind de negentienjarige journalistiek studente Alieke Hilhorst niet. “Rond mijn vijfde kreeg ik de stempel dyslexie. Na een dag met wat testjes en opdrachten was het woord eruit. Maar wat moet je daar nou mee?”
“Ik vond het bizar, dat ik die stempel zo snel kreeg. Maar ergens kon ik het wel begrijpen. Als ik een zin las, kon ik die vervolgens niet uitspreken, ik hussel alles door elkaar. In mijn hoofd probeer ik het dan kloppend te maken maar dan loop ik helemaal vast en vervolgens klap ik dicht,” vertelt Alieke.
Erfelijk?
“Als kind kreeg ik logopedie, zodat ik het zou kunnen verbeteren, dat vond ik echt een drama. In mijn gezin komt het veel voor, mijn vader en beide zusjes hebben het ook. Mijn middelste zusje heeft het nog veel erger dan ik, mijn vader kan gewoon niet spellen. Als ik zijn mailtjes lees moet ik altijd een beetje lachen.”
Valkuilen
“Doordat ik veel moest lezen en schrijven om het te verbeteren, is er een passie voor ontstaan. Ik vind schrijven gewoon heel erg leuk, vandaar dat ik voor Journalistiek op de Christelijke Hogeschool Ede (CHE) heb gekozen. Ze keken me wel een beetje raar aan toen ik de Experience Day, een soort proefstudeerdag, volgde. Er werd gelijk gevraagd of ik audiovisuele journalistiek zou gaan kiezen, maar nee, schrijven it is.”
Hulp
“Op de CHE heb je dingen zoals een TaalLab, maar ik heb niet perse het idee dat ik dat nodig heb of dat ik daardoor echt geholpen word. Dyslexie is heel complex, veel mensen snappen het ook gewoon niet helemaal. Gelukkig zijn er altijd wel mensen om me heen die me willen helpen. Bijvoorbeeld door mijn artikelen nog eens door te lezen, mijn klasgenoten, moeder en vriend helpen me daar graag bij.”
Toekomst
“Aankomend jaar ga ik stage lopen, daar moet ik natuurlijk wel altijd aangeven dat ik dyslexie heb. Ze kijken vaak een beetje raar op, maar als ik kan laten zien wat ik al heb gedaan is het meestal geen probleem. Ik schaam me niet voor mijn dyslexie, het is een deel van mij. In de toekomst zou ik heel graag voor een magazine als LINDA willen werken. De diepgang die zij in de verhalen stoppen en de issues die zij aankaarten vind ik heel erg gaaf.”
Meer weten over studeren met een functiebeperking, zoals dyslexie? Kijk op https://www.che.nl/studeren-met-een-functiebeperking of bezoek een open dag van de Christelijke Hogeschool Ede.
