Bakken vol genade voor jezelf

Ik moet dit nog doen. Ik moet dat nog doen. Ik moet die vriendin nog even terugbellen. Oh, die deadline moet ik nog inleveren en voor die toets moet ik ook nog leren. Ik moet dunner zijn, ik moet gezonder eten en ik moet meer sporten. Ik moet meer mijn best doen, ik moet nog meer interesse tonen in de ander en zelf moet ik echt niet teveel zijn. Ik moet juist vechten en niet zondigen. Ik moet zorgen en ik moet de verwachtingen waarmaken. Ik moet meer zus zijn of juist meer zo. Ik moet, ik moet, ik moet.

Ken jij dit soort gedachten? Ik wil je even laten weten dat je hier zeker niet de enige in bent. Tegenwoordig verwachten wij zoveel van onszelf. We streven het ideale plaatje na en gaan op in het perfectionisme, dat ons eigenlijk gevangen houdt. Dat is waar ik graag met je naar zou willen kijken.

Over je grenzen heen

Alles zo goed mogelijk willen doen, is iets wat ik al zo lang als ik mij kan herinneren belangrijk vind. Herken je dat? Dat je mensen niet wilt teleurstellen en je koste wat het kost over je eigen grenzen gaat? Ik zie dat in mijn eigen leven terug in de eetproblematiek waar ik lang mee gestruggeld heb. Ik dacht als ik het maar zo goed mogelijk doe, zoveel mogelijk sport en zo gezond mogelijk eet, voldoe ik aan het perfecte plaatje. Dan ben ik goed genoeg voor anderen, zodat ze van mij houden. Pas dan doe ik er echt toe. Een heel kromme gedachte eigenlijk.

De controle loslaten

De wil om perfect te zijn, hield mij in zijn greep. Ik wist dat dit niet het leven was dat ik wilde. Ik wist diep van binnen dat dit niet was wat God voor mij wilde. Ik wist dat Hij mij vrijheid wilde geven. Een leven in genade, liefde en vol overgave. Maar dat betekende voor mij wel de touwtjes uit handen geven en de controle loslaten. Iets wat ik zo moeilijk vond en ik werd er zo bang van. Kon ik God wel echt vertrouwen? Dat Hij écht voor mij zou zorgen?

Ik dacht diep van binnen van wel, maar soms kon ik zo twijfelen. Ik probeerde Hem echt te vertrouwen. Met alles wat ik had, vocht ik dan ook samen met God tegen mijn perfectionisme en eetprobleem. Het mocht er in mijn ogen niet zijn. Het was zondig en fout. God was goed en als ik hard genoeg bad, zong en bijbellas, zou het wel weggaan toch? Dan zou God het wegnemen, nietwaar?

Ik geloof zeker dat daar een kern van waarheid in zit. Maar ik voelde mij telkens alsof ik faalde. Er waren zoveel momenten waarop ik terugviel in die eetproblematiek en het vechten niet volhield. Jarenlang vocht ik namelijk met God tegen dit probleem (dacht ik). Ik streed en streed en streed, zonder dat ik echt iets opschoot, omdat ik het in werkelijkheid allemaal zelf aan het fixen was. Tot het moment dat God me liet zien dat ik de strijd mocht staken.

Jezus heeft al overwonnen

De strijd die ik streed, was al gewonnen. Jezus heeft al overwonnen. Ik leerde dat ik mijn pijn en verdriet mocht omarmen. Ik hoefde het niet af te wijzen, maar mocht het juist voelen. God zelf wees mijn pijn namelijk ook niet af. De strijd met eten was slechts een symptoom van pijn die zoveel dieper zat. Samen met God mocht (en mag 😉) ik leren wat het is om mijzelf te omarmen. Om niet meer te luisteren naar de stem van perfectionisme en dat altijd alles beter moet.

Bij onze Papa mogen we namelijk gewoon ‘zijn’. Bij Hem ben je veilig. Bij Hem hoef je niet meer te vechten. Je mag je neerleggen in Zijn armen. Vol liefde mag je accepteren wie je bent en jezelf door Zijn ogen bekijken. Je bent zo’n mooi mens, vol met talenten, krachten en passies. Geschapen door de allermooiste Koning. Je bent een dochter, zo geliefd. In die liefde en veiligheid mag je gaan ontdekken. Welke overtuigingen schuilen er achter jouw perfectionisme? Wat schuilt er achter datgene waarachter jij je verstopt of wat je krampachtig vasthoudt? Waar ben jij zo hard tegen aan het vechten?

Kwetsbaar aan Zijn voeten

Ik wil je aanmoedigen om het te omarmen. Om tijd met God te nemen om te ontdekken wat er achter die patronen zit. Alleen dan kun je herstellen. Alleen dan zul je pas écht leven in Zijn opstandingskracht. Omdat er kracht zit in kwetsbaarheid, en precies dat is wat je doet. Perfectie is niet echt en niet de werkelijkheid, terwijl kwetsbaarheid ten volste is wie je bent. Kwetsbaar aan Zijn voeten vind je herstel.

Lieve Belle, vecht niet langer tegen jezelf, maar omarm alles wat je voelt en bent. Onderzoek en wees lief voor jezelf. Je bent echt goed genoeg en zelfs fantastisch. Bekijk jezelf eens door Zijn ogen. Zie dat meesterwerk dat je bent. Zie wat voor fantastische dingen jouw lichaam voor je doet en wees niet zo kritisch. Niet zo kritisch op je haar, buik of die ‘gekke’ eigenschap. Omarm jezelf en weet wat voor prachtig kunstwerk je bent. En wees vooral een beetje genadig met jezelf. Of nou ja, bakken vol met genade voor jezelf. Want zoals jij tegen jezelf praat, zo praat je toch ook niet tegen een ander van wie je houdt? Wees daarom een beetje lief voor jezelf. Geloof mij maar, het leven wordt daar écht een stukje leuker van.

Staak de strijd – Matthijn Buwalda

Photo by Giulia Bertelli on Unsplash