Deze christelijke serie op Netflix móet je kijken
Koetsen rijden door een vieze straat langs een saloon in een klein dorpje. Voor de saloon staat een rijke, elegante schooljuf in een prachtige jurk. Ze staart naar een stoere politieman, in ouderwets uniform. Hij springt op z’n paard, machtige berglandschappen pronken op de achtergrond. Zwijmel. Ik geloofde mijn ogen niet toen ik deze kostuumdramaserie op Netflix zag: When Calls the Heart. De serie is gebaseerd op de boekenreeks van christelijke schrijfster Janette Oke. Of je haar boeken kent of niet, deze serie móet je kijken. Hier lees je waarom.
1. Hoofdrolspeelster Elizabeth Thatcher is allesbehalve perfect.
Op het eerste gezicht is Elizabeth, de knappe juf in de serie, een perfect popje. Ze is prachtig, slim, leest veel en draagt beeldschone jurken. Maar gaandeweg de serie kom je erachter dat ze stiekem best onzeker en soms zelfs bang is (met name voor insecten, ongedierte, de liefde) en dat ze soms best een beetje een snob is. Ze heeft nog een hoop te leren en dat maakt haar lekker menselijk.
2. Knappe Mountie (Canadese politieman) Jack Thornton is een plaatje mét inhoud.
Jack is de Mountie van het dorp. Een Mountie is een Canadese politieagent. In die tijd had één agent de leiding over een compleet dorp, een soort van sheriff dus. Jack is een knappe vent, maar geen doorsnee knappe vent. En hij heeft het hart op de juiste plaats. Hij heeft respect voor vrouwen, helpt mensen graag, houdt van dieren en gaat voor Elizabeth door het vuur.
3. Het dorp Coal Valley zit vol powervrouwen.
Het verhaal begint vlak na een mijnramp, waarbij veel vrouwen hun mannen en zoons hebben verloren. De lokale kerk is ook nog eens afgebrand. Super heftig, maar de vrouwen gaan niet bij de pakken neerzitten. Ze rouwen samen, helpen elkaar met opkrabbelen en organiseren kerkdiensten in het bos. Elke vrouw in de serie heeft een eigen verhaal met eigen issues. Maar ze staat er nooit alleen voor.
4. Het geloof gaat als een rode draad door de serie.
Mijn persoonlijk favoriete aspect van de serie: het is niet zomaar een leuk verhaal. Er zit diepgang in. God speelt een grote rol in de serie. En het fijne is: er wordt geen groot Amerikaans ding van gemaakt, zoals in films en series vaak het geval is. Het is een belangrijk onderdeel van de serie, maar wel subtiel en geloofwaardig gedaan. Het geloof loopt vanzelfsprekend als rode draad door de verhalen. Soms alleen in positieve zin, soms inclusief struggles. Maar nooit voor de show.
5. De kostuums en sets zijn prachtig.
Oké, oké, ik geef toe: ik wil ook eens zo’n mooie jurk aan. De kostuums zijn echt prachtig. Alle mannen zien er uit als heren met een vleugje stoerigheid. En alle vrouwen zijn gehuld in mooie jurken en rokken, compleet met ingesnoerde tailles en grappige hoedjes. De sets zijn ook prachtig: prachtige natuur, ouderwetse huisjes, sfeervolle cafés bij kaarslicht. Bijna elke scène is als een mooie foto of een mooi schilderij.
6. De kinderen in de serie zijn superschattig.
Hoofdpersoon Elizabeth is juf op de lokale school, dus natuurlijk draaien veel afleveringen om de kids. En die zijn zó schattig. Je hebt Rosaleen; het mollige meisje met sproetjes dat niet durft te praten. En Gabe; een puber die nu al weet met welk meisje uit de klas hij later gaat trouwen; maar weigert te zeggen wie het is. De kinderen zijn allemaal schattig en hebben ook weer hun eigen verhalen. Je zou er bijna zelf juf van willen worden.
7. Drama en happyclappy gaan hand in hand.
Natuurlijk gebeurt er het nodige in het mijndorpje Coal Valley. En natúúrlijk slaan de slonken over tussen Elizabeth en Jack. Maar de serie is niet een en al bombastisch drama. Het is ook een kijkje in de keuken van ouderwets Canada; het dagelijks leven, de bedrijfjes die mensen zelf opstartten, de schoollessen van toen. Je kunt gerust een tijdje niet kijken en er daarna weer induiken. Toegegeven; een tranentrekker is het wel. Maar dat komt vooral door hoe hartverwarmend al die powervrouwen en schattige kinderen zijn.
