De prijs van perfectie
De hoge prijs om perfectie na te streven, heb ik een lange tijd betaald. Nadat mijn relatie uitging en ik achterbleef met een gebroken hart, leerde ik hier een belangrijke les over. Naast de pijn die het deed, voelde ik ook een gekke, niet te plaatsen opluchting. Nu weet ik dat dat de opluchting was dat ik even niet meer perfect hoefde te zijn. Ik gewoon mocht zijn zoals ik was, mét alle mindere kanten van mezelf. Het liet me nadenken, want waarom streefde ik zo naar perfectie en waarom zag ik dit zo vaak om me heen gebeuren?
Masker
Het duurde niet erg lang om tot dat antwoord te komen. Mijn leven lang streefde ik perfectie al na. Als dochter, scholier, vriendin, student en uiteindelijk ook in het schoonheidsideaal. Als mijn cijfers maar goed genoeg waren, ik cum laude zou afstuderen, ik dun genoeg was en altijd present voor de mensen om me heen, zou het goed moeten zijn, toch? Als het niet gaat, zet je door en speel je mooi weer. Het was een masker waarachter ik me verschool. Als ik perfect zou zijn, dan zou er niets zijn waarop ik zwak gevonden kon worden of waarop men mij zou kunnen afwijzen. Dat dat ten koste ging van mezelf en de verbindingen met de mensen om mij heen, had ik jarenlang niet door.
Standaard
Dat masker verborg mijn kwetsbaarheid, mijn zwakte en mijn verleden. Iets wat ik zag als onwaardig. De lat had ik ontzettend hoog gelegd. Een standaard waar ik zelf nooit aan kon, kan en zal voldoen, wat me vervolgens weer liet voelen alsof ik gefaald had. Ondanks de hoge standaarden die ik voor mezelf hanteerde, was ik een stuk genadiger met andere mensen. Ik predikte zelfliefde, genade met jezelf en dat het oké is om kwetsbaar te zijn. Ik verwachtte een bepaalde open- en kwetsbaarheid van de mensen om me heen – waarvan ik gefrustreerd raakte als ik zag dat ze dat niet deden, omdat ik ze zoveel vrijheid gun.
De prijs van perfectie
En dit is precies wat er zo krom is aan perfectie. De standaarden voor onszelf leggen we torenhoog, terwijl we genadig zijn met onze geliefden en het ontzettend vervelend vinden als we zien dat ze tegen zichzelf aanlopen en daar niet eerlijk over zijn. We willen ze immers helpen toch? Dat inzicht liet me inzien dat de prijs van perfectie ontzettend hoog is. Ik ontnam de mensen om mij heen de kans om me echt te kennen, om zich echt met mij te verbinden en misschien nog wel het meest schrijnende, is dat we onszelf daarin de kans op vrijheid – die we onze geliefden zo erg gunnen –ontnemen. Als ik wil dat de mensen om mij heen echt zijn, hoe kunnen zij dat dan niet van mij verwachten? Als wij hen écht willen kennen, dan zullen zij dat ook bij ons willen, daar ben ik van overtuigd.
Andersom
Dit alles brengt mij terug naar God, onze vader. Bij wie we niet hoeven te streven, te werken of te verdienen. Bij Hem mogen we gewoon zijn zoals we zijn, mét alles dat we liever verborgen houden. Het is je misschien niet onbekend, maar Gods koninkrijk werkt vaak precies andersom dan hoe wij het hier kennen. Bij Hem is zwakte en kwetsbaarheid niet laf of fout. Bij Hem zullen de zwakken juist sterk zijn door Hem en in Zijn kracht. Bij Hem is geen streven naar perfectie. In Zijn koninkrijk is het enkel erkennen dat we het zelf niet kunnen – echt zijn tegenover Hem en onszelf. Onze eigen kracht opgeven en opgaan in de Zijne. De drang naar perfectie loslaten om als imperfect te worden opgevangen door zijn perfecte handen. Dat is nog eens de prijs die ik wél wil betalen voor perfectie.
Betaal jij een prijs voor perfectie? Zo ja, welke?
