… en toen werden we gered door een engel
Laatst was ik met vrienden op vakantie in Zuid-Frankrijk. Eén dag bezochten we met z’n vieren de prachtige stad Montpellier. Aanrader! Overal gezellige pleintjes en romantische straatjes, leuke winkeltjes, straatartiesten, Franssprekende mensen :). ’s Avonds gingen we uit eten, en rond een uur of elf reden we terug naar ons huisje in een dorpje verderop.
Stoplicht gemist
In een chill tempo raasden we over de relatief rustige wegen van Montpellier. Ik dommelde een beetje weg op de achterbank. Tot opeens mijn vriend naast me en de vriendin op de bijrijderstoel tegen de vriend die reed riepen: “STOP, HET IS ROOD!!!” Onze chauffeur trapte keihard op de rem – ondertussen zagen we een auto van rechts rustig onze weg kruisen. We zullen de angstige blik in de ogen van de man in die auto niet snel vergeten – misschien zag hij zijn leven wel aan zich voorbijschieten. Het ging allemaal heel erg snel. Binnen een paar seconden kwamen we tot stilstand. Op tijd, gelukkig. De man die van rechts kwam, stak zijn hand voorzichtig op en kon verder rijden. Wij keken elkaar even aan en haalden opgelucht adem. Dat scheelde echt héél weinig.
We waren alle vier met stomheid geslagen. Voor hetzelfde geld hadden we allemaal dat stoplicht, dat half verscholen zat achter een boom en van tevoren niet duidelijk werd aangegeven, niet opgemerkt, en waren we met zo’n zestig kilometer per uur tegen die meneer opgebotst. Moesten we met een Franse ambulance vervoerd worden naar een Frans ziekenhuis, en moesten onze ouders worden opgebeld… Nee, niet aan denken.
Beschermengelen
Ik weet niet waarom, maar ik had heel erg het idee dat we op dat moment beschermd werden. Dat het niet in Gods plan lag om op dat moment een ongeluk te laten gebeuren. Dat er engelen waren die ons hebben gered. Ik deelde het met de anderen, en zij hadden ook dat idee. “Zo net bij het eten heb ik gebeden voor een veilige terugreis,” zei de vriend die reed, “en hierdoor sta je veel meer stil bij wat je van God vraagt.”
Misschien heb jij ook wel zo’n moment gehad. Dat je even heel bang was dat er iets ergs ging gebeuren, maar dat je ervoor werd bewaard. Ik geloof dat dat gebeurt. Dat er continu engelen om ons heen zijn die ons beschermen. In de Bijbel lezen we dat het gebeurde, dus waarom nu niet? (Denk bijvoorbeeld aan Daniel in de leeuwenkuil). In Psalm 91 vers 11 staat: ‘Want Hij zal voor u Zijn engelen bevel geven dat zij u bewaren op al uw wegen.’
We beseffen het niet altijd (sterker nog: bijna nooit, denk ik!), maar we mogen God er wel voor danken. Dat Hij ons leven in Zijn hand houdt en alles onder controle heeft. Dat betekent niet dat ons nooit iets zal overkomen, maar het geeft wel een rust. Vertrouwen, dat God weet waar Hij mee bezig is!
Heb jij ook weleens het idee gehad dat er beschermengelen om je heen waren? Of geloof je daar niet in?
