Heftig verhaal: snijden is geen oplossing

Ik vind het belangrijk dat auto-mutilatie een meer besproken onderwerp wordt, en niet stilgezwegen wordt. Daarom wil ik jullie graag mijn verhaal vertellen en jullie daarmee bemoedigen, want jezelf pijn doen is nooit, maar dan ook nooit een oplossing.

Als dit onderwerp te heftig voor je is, lees het dan NIET of lees het samen met iemand die je verhaal kent! Wil je door praten, bel of chat dan met stichting Chris. 

Zelf snijd ik nu ongeveer 2 jaar, niet heel erg, je ziet bijna geen littekens. Het waren hele lichte krasjes, ik durfde niet dieper. Ik vond mezelf daar weleens heel stom voor, er was geen eens bloed! Daardoor heb ik het ook een tijdje niet gedaan, ik kon het toch niet. Maar wat ik niet besefte was dat die lichte krasjes juist meetelden, daarmee is het allemaal begonnen. Elke vorm van jezelf pijn doen, ernstig of wat minder ernstig, heeft invloed.

Redenen om jezelf te snijden zijn er niet

Bij veel mensen is er een reden waarom ze snijden, soms ook een hele heftige. Daarom schaamde ik mezelf ook voor het feit dat ik mezelf sneed, ik had geen goede reden, vond ik. (Let op, er is natuurlijk nooit een goede reden om jezelf pijn te doen, nooit!) Maar toch ervoer ik veel verdriet, (terwijl er niet speciaal iets heel ergs was gebeurd) en dat kon ik niet op een goede manier verwerken. En als ik sneed kon ik al mijn gevoel en emotie erin leggen. En omdat mijn verdriet vaak ging over mezelf (negatieve gedachten over mezelf) verzon ik er ook nog bij dat ik het verdiende. Als ik iets fout had gedaan (in mijn ogen) dan moest ik mezelf snijden. En in het begin was ik heel snel tevreden, een krasje en het was goed. Maar omdat het verslavend is, wil je meer. En niet alleen meer, maar ook vaker. Ook als er niks aan de hand was, kon ik altijd wel een reden verzinnen om mezelf pijn te doen. Gewoon het bloed zien, dan was ik tevreden.

Door mezelf pijn te doen vind ik mezelf nog minder waard, voel ik me schuldig en nog minder geliefd

Misschien herken je dit wel. Het gevoel van jezelf willen snijden, welke reden er dan ook achter zit. Maakt niet uit of je hele arm onder de littekens zit of dat je nog maar een licht krasje hebt staan. Het is beide erg en het moet beide stoppen. Het is niet alleen jezelf die je er pijn mee doet, maar ook God. Hij wilt niet dat jij je eigen lichaam kapot maakt. Hij heeft het zorgvuldig en met alle liefde gemaakt, en het is nooit de bedoeling geweest dat jij daar eigenhandig in ging snijden. En het doet ook wat met je emoties. Met je eigenwaarde. Door mezelf pijn te doen vind ik mezelf nog minder waard, voel ik me schuldig en nog minder geliefd. Dat zouden genoeg redenen moeten zijn om te stoppen, toch?

Snijden is geen oplossing

Ik wil jullie met dit verhaal een hart onder de riem steken, want ik heb ook al meerdere keren ervaren dat snijden geen oplossing is. Laatst ging het heel goed, ik had al een aantal maanden niet gesneden. Ik voelde me veel beter, vrolijker en voelde dat ik dichter bij God stond. Ook ben ik heel dankbaar dat ik een vriend heb die mij door de moeilijke momenten heen helpt. En ik ben dankbaar dat God er is, die mij draagt, juist op het moment dat mijn gedachten aan niks anders kunnen denken dan aan snijden. Dan is God er, om je in te fluisteren hoe mooi jij bent, hoeveel Hij van je houdt, dat jij het waard bent om te leven zonder automutilatie, en dat Hij je ervan af wilt (en gaat) helpen.

Het is niet easy, maar al helemaal niet onmogelijk

Ik geloof dat God de belangrijkste factor is op de weg naar een leven zonder auto-mutilatie. Tuurlijk zijn er mensen die er komen zonder God, maar geloof me, met God is het zoveel makkelijker, mooier én zoveel meer de moeite waard. De grootste reden dat ik mezelf niet snijd, is omdat ik weet dat het God pijn doet, en ik wil dat niet. Het is niet respectvol naar Hem toe, en ook niet naar jezelf en je eigen lichaam. Het is moeilijk, en soms heb je hulp nodig van verschillende kanten, maar je kan het. Jij kan dit want God is met je, en met God sta je zó sterk, dat je niet anders kan dan dit overwinnen. Maar weet wel dat je er echt voor moet kiezen, je moet er echt voor gaan. Het is niet easy, maar al helemaal niet onmogelijk. En het is de moeite meer dan waard. Een snijloos leven is goud waard!

Zolang je er niet voor kiest, blijft er een deur openstaan, en die deur maakt het moeilijker om te stoppen

Maar hoe ben je dan gestopt? Hoor ik je denken. Misschien scheelt het dat ik er niet heel, heel diep in zat waardoor het makkelijker is om eruit te komen. Ook al is het lang niet altijd makkelijk want ook ik heb soms een terugval. Zoals ik al zei is God mijn belangrijkste reden om niet te snijden. Daarnaast is het ook een knop die om moet gaan. Een knop die ervoor zorgt dat je je ook daadwerkelijk niet meer wilt snijden. Zolang je er niet voor kiest, blijft er een deur openstaan, en die deur maakt het moeilijker om te stoppen. Weet je wie je nodig hebt bij het sluiten van die deur? God. Ga naar God, dat is het belangrijkste. Ren terug naar Hem, vanaf dat moment wordt het al makkelijker.

Elke dag is een overwinning

Wat ik zelf altijd doe, is praten met iemand die ik vertrouw, met iemand die het verhaal kent en weet hoe die ermee om moet gaan en hoe hij mij kan helpen. Dit helpt mij persoonlijk het allermeeste omdat ik de last dan niet meer helemaal zelf draag. Als die persoon niet in de buurt is, dan ga ik vaak (christelijke) muziek luisteren om me af te leiden en om me te laten bemoedigen door mooie songteksten. Wat ook helpt, en heel belangrijk is, om te gaan bidden en je verhaal bij God neer te leggen. Dit werkt vaak heel opluchtend omdat je dan echt Zijn steun voelt. Dat zijn de drie dingen die mij altijd heel erg helpen. Wat ik ook doe, is elke dag dat ik niet snijd, te zien als een overwinning. En elke dag is 1 overwinning, en die tel ik dan om mezelf eraan te herinneren hoe ver ik al ben gekomen, en dat getal alleen maar op te bouwen, dit werkt vaak heel motiverend.

Lezersvraag: Hoe ga je om met schuldgevoel?

Omgaan met schuldgevoelens is heel lastig. Ik weet dat wat ik doe, slecht is maar toch doe ik het en dat maakt dat ik mezelf ervoor schaam en me schuldig voel. Mijn schuldgevoel gaat vooral uit naar God, omdat Hij mij heeft gemaakt. Het enige wat mij echt helpt is beseffen dat je van God volledige vergeving hebt ontvangen voor wat je hebt gedaan. Gods genade is veel groter dan het snijden, en het is belangrijker om daar dankbaar voor te zijn en God daarvoor te bedanken, dan jezelf schuldig voelen. God heeft je vergeven en daar mag je je aan vasthouden!

Je bent het waard <3

Liefs

Deze blog is geschreven door een van onze bloggers. Zij vindt het belangrijk om dit verhaal te delen met jullie, maar doet het wel graag anoniem. Als je wil door praten over dit verhaal, mail dan met martanja at huisvanbelle.nl of praat met Stichting Chris.

Als lid van onze club heb je deze 6 voordeeltjes zo maar te pakken:

♥ Je krijgt 6 keer per jaar ons tijdschrift Belle op de mat vol artikelen over geloof, zelfbeeld, school, vriendschap en nog veel meer.
♥ Elk jaar een cadeautje op je verjaardag
♥ Je krijgt toegang tot ons online forum waar je met andere Bellemeiden kunt kletsen
♥ Iedere maand ontvang je een nieuwsbrief met toffe extra’s
♥ Je krijgt korting op onze evenementen zoals de Belledag
♥ Het belangrijkste: je hoort bij een supergezellige club meiden die net als jij geloven en Belle zijn!

+ bij 3000 clubleden verloten we een te gekke roze Fuji Instax Polaroidcamera!

Photo by Maranatha Pizarras on Unsplash