Help! Ik word niet geaccepteerd!
Toen ik in de derde of vierde klas van de middelbare school zat, ging ik om met een paar meisjes die niet bij mij in de klas zaten, maar wel van mijn leeftijd waren. Tijdens de les of op thuis schreven we briefjes aan elkaar, die we vaak ook versierden. In de pauzes gaven we elkaar dan de briefjes, die we (shame on me) onder de volgende les met veel plezier lazen. Eén van die meiden vertelde over haar vriendje en dat ze paard reed. Gewone dingen, dacht ik. Totdat ik een keer een nachtje bij haar ging logeren. Toen ontdekte ik dat het bij haar thuis helemaal niet zo gezellig was doordat haar moeder een ziekte had. Niet veel later biechtte ze iets op: ze had heel veel dingen verzonnen. Die leuke jongen uit haar kerk waar ze stiekem verkering mee zou hebben, zag haar in werkelijkheid helemaal niet staan. En paardrijden? Dat was ook verzonnen. Eerlijk gezegd, ik begreep hier niet zoveel van. Waarom zou je een leven bij elkaar verzinnen? Waarom liegen over wie jij bent? Wat moest ik hiermee? Ik snapte er niet veel van en de vriendschap is langzaam uitgedoofd.
Jarenlang heb ik niet meer aan dit meisje gedacht, maar door een vraag onder mijn blogje over jezelf zijn: Wat als je wel jezelf bent, maar niet geaccepteerd wordt? Welke keuze maak je dan? Ik vind dat een hele goede vraag! Ik heb de tijd genomen om er over na te denken.
Jezelf zijn is niet altijd makkelijk
Laat ik bij mijzelf beginnen: Er zijn genoeg momenten in mijn leven geweest dat ik niet mijzelf durfde te zijn. Als tiener liep ik er niet mee te koop dat ik van klassieke muziek hield en soms thuis heel hard mee ging zingen met The Messiah. Ook vond ik het niet altijd fijn om voor mijn geloof uit te komen… steeds maar weer die discussies. Over mijn angstige ik had ik het liever helemaal niet. Er is ook een tijdje geweest dat ik niet geaccepteerd werd door mijn klasgenoten. Ik zat toen in de laatste maanden van de brugklas en door een verhuizing moest ik naar een andere school. Wat er toen gebeurde, vond ik echt verbijsterend: een tas die zomaar verdween, kinderen die over mij roddelden en lelijke dingen tegen mij zeiden. Het is afschuwelijk hoe gemeen mensen tegen elkaar kunnen zijn. Ik voelde mij er heel rot onder.
Weet je wat ik deed? Ik ging mijzelf overschreeuwen! Ik bouwde een muur om mij heen en beet van mij af met woorden. Ik kon heel lelijk zijn tegen andere kinderen. Ik ben daar niet trots op. Het is een lelijke versie van mijzelf. Zo ben ik niet bedoeld door God.
Geliefd door God
Weet je, in ieder mens ligt een verlangen naar relatie en acceptatie. Als wij ons veilig en geaccepteerd voelen, kunnen we groeien als persoon. Maar soms is die acceptatie en veiligheid er niet. Dat is pittig. Iedereen reageert daar anders op. De één trekt zich terug, de ander gaat terugvechten. Ik werd een kattenkop, dat vriendinnetje van mij een fantast. Weer anderen gaan dingen doen waar ze eigenlijk niet achter staan. Maar dat zijn niet de oplossingen waar je gelukkig van wordt, laat staan dat je omgeving er beter door wordt.
Wat dan?
- Laat altijd voorop staan dat jij geliefd bent door God. De specifieke talenten die Hij je gegeven heeft zijn er om tot bloei te komen. Jouw eigenschappen mogen er zijn. Laat dat het geheim zijn in jouw hart dat kracht geeft.
- Zoek mensen op die jou bevestigen en bemoedigen. Misschien dat je klasgenoten je niet accepteren, deel dat dan met de mensen die wel van je houden, bijvoorbeeld je familie. Is het juist thuis moeilijk? Zoek dan hulp in je kerk, spreek met je mentor of een andere vertrouwenspersoon.
- Is er iets wat je kunt veranderen? Kun je het bespreekbaar maken? Soms is er meer mogelijk, dan je op het eerste gezicht zou denken. Als het nu naar voor je is, wil het niet zeggen dat dit altijd zo zal blijven.
Durf jij jezelf te zijn? Waar loop jij tegenaan?
Deze blog werd geschreven door Frouckje