Het bijzondere van Pasen
Al van kleins af aan ga ik elke zondag naar de kerk. Mijn ouders sloegen letterlijk geen dienst over, waardoor ik met Kerst en Pasen voor mijn gevoel de hele dag in de kerk zat. Het verhaal ken ik inmiddels wel en veel nieuws kon ik er niet meer over leren dacht ik. Zelfs dominees vinden het moeilijk om een origineel onderwerp te vinden.
Een open graf
Dit jaar is mijn Pasen anders. Door het overlijden van mijn opa iets meer dan een week geleden krijgt Pasen een hele andere lading. Ik stond bij een open graf, een graf dat dicht wordt gegooid en that’s it. Je loopt weg en weet dat je iemand nooit meer ziet. Enkel een steen kun je nog bezoeken. Bij Jezus was dat niet zo.
Maria, Petrus en Johannes mochten dat zelfs meemaken en zien. Ik kan me zo voorstellen dat zij elke dag naar het graf gingen. Huilend, misschien namen ze bloemen mee of vertelde ze Jezus hoeveel ze hem misten of wat ze hadden meegemaakt die dag. Toen kwam die derde dag. Weer ging ze naar het graf, maar het graf was open.
Hoe vreemd lijkt het mij, dat als ik over een paar dagen naar opa’s graf ga, om een open graf te zien ná een begrafenis. Dat hoort niet en dat kan niet. Mijn eerste gedachte zou grafschennis zijn. Iemand heeft opa meegenomen, geen moment zou het in mij opkomen dat mijn opa weer zou leven. Zelfs niet als hij dat gezegd zou hebben. Dood is dood. Punt.
Geloven in de opstanding
Toch geloofde Maria, Petrus en Johannes dit toen zij het lege graf zagen. Ze waren vol ontzag, want hier was iets bijzonders gaande. Ze voelden het, dit was geen daad van een ordinaire misdadiger. Hoe bijzonder en mooi is het om dan je meester, de man met wie je jarenlang rondreisde, weer terug hebt?
Oké, mijn opa krijg ik over een paar dagen niet terug. Hoe graag ik dat ook wil, alleen Jezus kan uit de dood opstaan. Of nou ja… Eigenlijk niet. Want door zijn opstanding, kunnen wij straks opstaan uit de dood. Ik weet niet of ik mijn opa dan herken, maar ik weet dat hij op die Grote Dag mag opstaan uit de dood. Zo is de dood, zelfs voor ons, een tijdelijke staat van zijn en mogen we eens elkaar allemaal weer ontmoeten en bij God zijn.
Dat is wel een feestje waard toch?!
