Hoe God naar je kijkt – gebedspuntjes
Wij meiden vinden het niet altijd makkelijk om naar onszelf te kijken. Gisteravond zag ik een van onze lezeressen een foto van zichzelf plaatsen op Instagram en daaronder ‘proud to be me‘ schrijven. Mijn hart sprong een beetje op. Ik ben heel blij als meiden dit durven te zeggen van zichzelf. Maar het valt lang niet altijd mee. Trots op jezelf durven zijn. Blij zijn met wie je bent. Hebben we niet altijd iets aan te merken? Scheve tanden. Lage stem. Te kleine borsten. Te verlegen. Rare grapjes. We zijn niet snel tevreden met onszelf.
Vorige week ging onderstaand filmpje van Dove het internet over. Het laat zien hoe wij meiden/vrouwen vaak een negatiever beeld van ons uiterlijk hebben dan anderen. Maar uiterlijk is niet alles. Je binnenkant is nog veel belangrijker. Maar ook daar kunnen we best onzeker over zijn. Zo kan ik zelf na een avond met een vriendin nog weleens een rotgevoel hebben: heb ik niet teveel gepraat? Maar vriendinnen geven me juist vaak terug dat ik hen opvrolijk, dat ik vragen stel die ze zelf niet hadden bedacht. Marijke schreef daar al eens een blogje over.
Ik vind dit een mooi filmpje. Maar ik realiseerde me tegelijkertijd iets anders. Wat anderen van je vinden, en dan al helemaal van je uiterlijk, is helemaal niet zo heel belangrijk. Daarnaast: anderen kunnen jou nog zo mooi vinden, als dat gevoel niet van binnen zit bij jou, helpt het niets. Ik heb zelf ontdekt wat mij pas echt mooi deed voelen.
Ik ging ontdekken dat God van me houdt.
Toen ik vijftien was, dacht ik heel negatief over mezelf. Er waren mij nare dingen aangedaan en daardoor voelde ik me alsof ik niets waard was. Ik voelde me gebruikt. En ik wilde ook eigenlijk niet meer leven. Toen ben ik een paar jaar uit huis gegaan en ging het beter. Maar toen later mijn relatie uitging en ik aan het studeren was, kwam de pijn weer terug. Ik wist niet wie ik was en feestte erop los. Er waren avonden waarop ik drie jongens had gezoend. Ik probeerde de pijn te verdrinken. Tot ik me realiseerde dat ik me niet langer kon verschuilen achter de pijn. Ik moest er doorheen en mijn leven op de rails krijgen. Ik heb hulp gezocht en veel gepraat over wat me pijn deed. Ik kon uiteindelijk vergeven. Maar belangrijker nog: ik ben God gaan zoeken. Ik ging psalm 139 lezen, heel vaak. Ik wist dat ik God nodig had om van me te houden maar ik kon het niet voelen. Tot het tot me doordrong: Wonderbaarlijk is wat U gemaakt hebt, staat er.
Hij vindt je prachtig!
Das best apart om van jezelf te zeggen: U heeft mij echt heel mooi gemaakt, God. Maar het is wel wat het is. God heeft jou zelf gemaakt, Hij was erbij toen je groeide in de buik van je moeder. Hij vindt jou prachtig! Misschien klinkt dat je een beetje gek in de oren, maar als je het gaat voelen, dan verandert het echt iets. Woorden van anderen, mooie filmpjes, goeie blogs, aandacht van jongens…dat kan daar dus echt niet tegenop. God die jou een prachtige meid vindt en niets liever wil dan in jouw buurt zijn. Ik hoop echt dat je dat weet, voelt en merkt. Dat je het gelooft.
Gebedspuntjes
Een tijdje geleden hebben we gebedspunten gedeeld, zullen we dat weer doen? Laat hieronder jouw gebedspunt achter, mag overal voor zijn. Of je je nou geliefd wilt voelen of stress op school hebt, schrijf t op. Degene die na jou reageert, bidt dan voor jou. Ik zal voor jullie allemaal bidden.
Liefs!
Eline
Wil je mij ook volgen op Instagram? Dat kan, mijn naam is: Eline24. Ook op twitter trouwens: @eline24 (en ja, ik ben ouder, maar op internet blijf ik eeuwig jong :))
