Hoe kun je hoop houden in een kapotte wereld?
Angst, boosheid en verdriet: emoties die je best vaak kunnen overvallen Als je het nieuws kijkt en weer hoort over aanslagen of als je te horen hebt gekregen dat een familielid ongeneeslijk ziek is. Dat waren, en zijn soms nog steeds, momenten waarop ik geen hoop voelde, momenten waarop ik me niet heel enthousiast voelde over deze wereld. Een paar maanden geleden kregen we echter een preek doorgestuurd, die een veel in mijn leven heeft veranderd. Ik leef nu met hoop! In deze blog wil ik die preek delen en vertellen wat dit voor mij betekent. Ben je ook op zoek naar hoop of vind je het gewoon interessant? Welkom!
Zet een steen neer
De preek (klik hier om ‘m te luisteren) van Martin Koornstra ging over Johannes 16:33 en Genesis 35:16-21. In dit laatste gedeelte wordt het verhaal verteld van Jakob die zijn vrouw Rachel verliest tijdens de geboorte van Benjamin. Wat een verdriet, hij verloor zijn meest geliefde vrouw. Hoe zou hij zich gevoeld hebben? Verscheurd en misschien wel helemaal verloren… In deze Bijbeltekst lezen we echter een paar bijzondere dingen die er gebeuren, die wil ik even langslopen. Allereerst staat er in vers 20 het volgende:
´Jakob zette op haar gaf een steen overeind. Die staat daar nu nog steeds.’ Genesis 35:20
Wat deed Jakob? Hij zette een gedenksteen neer. In de preek vertelt Martin Koornstra ons dat wij dat ook mogen doen; een gedenksteen neerzetten. Soms kan je niet letterlijk een gedenksteen neerzetten, maar dan mag er in je hoofd of hart een gedenksteen komen. Waar je mag huilen en rouwen, zoals er in de Bijbel staat:
‘Gelukkig zij die verdriet hebben, want God zal hen troosten.’ Mattheüs 5:4
Zoals Jakob dat deed mogen wij dat ook doen. Huil om de momenten van pijn; toen je gepest werd, dat je iemand die je zo dierbaar was moet missen, dat je zoveel verdriet hebt van de wetenschap dat onze wereld kapot aan het gaan is. Dat is oké, huil maar, zo hard je kunt, want God zal je troosten!
Ga door als Israël
Misschien verbaasde de vorige boodschap je wel. Huil maar, dat is toch wel een vreemde boodschap? Nee, ik was nog niet klaar. God was nog niet klaar! Want zoals Martin ook zegt in zijn preek, na vers 20 volgt vers 21, dat begint met de volgende woorden:
‘Israël reisde verder…’ Genesis 35:21
Israël reisde verder. Zo mogen ook wij uiteindelijk verder reizen. Niet omdat wij de kracht hebben om verder te reizen, om weer op te staan van de steen. Nee, we mogen verder reizen omdat we goed nieuws hebben! In Johannes 16:33 staat een prachtige belofte die mij zoveel kracht al heeft gegeven:
‘Jullie zullen het (in deze wereld) zwaar te verduren krijgen. Maar houd moed, want ik heb de wereld overwonnen!’
Wauw, boem! Wat een waarheid! Jezus heeft de wereld overwonnen en alles wordt ten goede gebruikt. Na elke gedenksteen zal God vervulling geven, Hij zal ons weer laten zien dat Hij het is die de wereld heeft overwonnen. En dat is mijn hoop! God heeft de wereld overwonnen en daardoor mag en kan ik verder trekken, als Israël! Niet omdat ik zoveel kracht heb of omdat ik zo veel kan. Nee, alleen doordat Hij de wereld heeft overwonnen en ons zoveel moois belooft, kan ik verder!
Met mijn hele hart hoop en bid ik dat jij dit ook zo mag gaan zien. Dat Gods Heilige Geest in jou mag komen en dat je rust mag vinden bij Hem. Hij is de enige plek waar je vol met verdriet kan uithuilen en daarna weer verder mag gaan. Zijn kracht kan misschien wel de enige manier zijn om door te gaan. Lieve jij, Hij laat je nooit alleen en weet voor altijd: Hij heeft al overwonnen!
Photo by Lina Trochez on Unsplash
