Iets met examenvrees en een zweverige training
Ik had mijn ogen dicht. ‘Adem diep in en ga in gedachten naar een mooie plek,’ zei de rustgevende stem. Ik haalde braaf diep adem en dacht aan Noorwegen. Dat was nog wel te doen. ‘Haal nu een kleur voor je ogen en ga eens lekker zitten in die kleur…’ Eh, wat? ‘Voel je thuis in die kleur…’ Waar was ik nu weer beland?
Fuchsia roze
Een aantal weken heb ik met een vriendin examenvreestraining gevolgd bij ons op school. Het was… bijzonder. Het bovenstaande vond ik wel wat zweverig, zeg. We hadden ontspanningsoefeningen gedaan, en daarna moesten we onze ogen dichtdoen en naar een plek gaan waar we ons fijn voelden. En dus dat kleurengedoe. Bij mij kwam fuchsia roze voor mijn ogen. FUCHSIA ROZE. Ik hou van veel kleuren, behalve van – juist, roze. En fuchsia roze is al helemaal niet mijn ding.
Het idee achter deze kleurenpsychologie is dat deze fijne kleur je helpt te ontspannen. Tijdens je examens neem je iets mee in deze kleur, om er rust en kracht uit te halen. Hmm. Voor mij werkt het niet echt. Als ik fuchsia roze zie, word ik alleen maar melig (ik bedoel, Janiek en roze). No offence tegen het Huis van Belle-roze, hoor. Maar op zich denk ik dat kleuren wel invloed kunnen hebben op je gemoedstoestand. Babyblauw of zacht geel – van zonnestralen – zijn best rustgevend. Idee: de hele examengymzaal in het blauw! Tafels, stoelen, zelfs de T-shirts van de surveillanten. Of is dat een beetje creepy?
Ontspannnn
Oké, de examenvreestraining dus. De eerste keer dat we bij elkaar kwamen, gingen we ontspanningsoefeningen doen – en nee, het was echt geen zen-cursus. Na het rekken en strekken moesten mijn vriendin en ik enorm gapen, dus de oefeningen werken wel! Tril jij als een malle vlak voordat je voor een groep moet spreken of kom je in ademnood als je een belangrijke toets moet maken? Dan kunnen de ontspanningsoefeningen werken. Probleempje: als je ze in public doet, verklaart iedereen je voor gek. Bijvoorbeeld als je je gezicht ‘tot een frommel moet maken’. Jaja.
Maar goed, een paar dingen die je gewoon aan je schooltafeltje kunt doen:
- Adem in, maak vuisten van je handen, knijp, adem uit
- Adem in, laat je spierballen rollen, adem uit
- Adem in, trek je schouders in, adem uit
- Adem in en adem uit terwijl je je buikspieren aantrekt
- Adem in, strek je benen en tenen zover je kan, adem uit
- Adem in, strek je benen maar laat je tenen naar jezelf toe wijzen (au, je kuiten gaan hier pijn van doen!)
Examenvrees? Toetsvrees?
‘Doe JIJ examenvreestraining, Janiek? Of all people?’ Hum, ja. Ik sta er goed voor qua cijfers, maar toch, die examens… Dat je daar zit aan een tafeltje in een enorme gymzaal (die niet helemaal babyblauw is) met een wiskunde-examen voor je… Slik. Daarom deed ik de examenvreestraining. Uiteindelijk draait het erom dat je je negatieve gedachten weet om te zetten in positieve gedachten: ik kan het wél. Anders denken is anders voelen. Klinkt misschien zweverig, maar het is waar.
‘Nou mam, vandaag heb ik voor de laatste keer examenvreestraining.’
‘Wat? Examenfeestraining?’
Examenfeestraining. Wie weet is dat ook wel handig – check mijn gala-skills, die niet zo indrukwekkend zijn, hier. Maar dat is weer een ander verhaal.
Heb jij examen/tentamen/toetsvrees?
