Je aan God overgeven. Hoe doe je dat?

Heel vaak hoor je in christelijke liedjes of in de kerk van die termen. Termen waarvan ik weleens denk: als je niet christelijk bent opgevoed, heb je volgens mij geen idee waar het over gaat. Soms hoor je: ‘Luister naar Gods stem. Geef je over aan Zijn genade…’ Maar dat overgeven aan God, wat is dat nou eigenlijk?

Eerlijk gezegd is het best wel ingewikkeld. Ik zal je vertellen hoe ik het begrijp: je overgeven aan God betekent dat je aan Hem geeft waarmee je zit, waar je tegen vecht en wat je graag zelf wilt. Het betekent dat je God vertrouwt, dat je gelooft dat Hij het beter (beste!) weet dan jij, dat Hij je niet in de steek zal laten. Het is dus eigenlijk een kwestie van vertrouwen.

In de steek gelaten
Vertrouwen is niet zo simpel als je gekwetst bent. Als je verdriet hebt om iets wat je is overkomen. Iemand heeft je in de steek gelaten. Je vader en moeder gaan scheiden. Iets loopt totaal anders dan jij dacht. Je haalt niet de resultaten die je wilt op school. Je hebt een relatie uitgemaakt en weet dat dat het beste is maar voelt je afgewezen…

Je overgeven betekent dat je zegt: “Heer (of God, Vader, wat je ook zegt) ik weet het niet meer, ik heb zelf geprobeerd er het beste van te maken maar ik wil dat u doet wat het beste voor me is. Ik laat het los.” Ik heb zelf regelmatig van zulke momenten. Als zich in mijn hoofd maar vragen rondjes blijven draaien: Heb ik dat wel goed gedaan? Als het de juiste beslissing is, waarom blijft het dan pijn doen? Welke bedoeling heeft dit in mijn leven? Je kunt jezelf helemaal gek maken met al die vragen. Maar als je die vragen bij God neerlegt, zonder meteen een antwoord te verwachten…dan heb je je overgegeven.

God weet het beter
Overgave is een hele kunst. Het is moeilijk, pijnlijk en verdrietig. Het betekent dat je moet geloven dat God het echt beter weet, dat je niet altijd antwoorden op vragen krijgt, dat je los moet laten. Dat er niet altijd gaat gebeuren wat jij wilt. Dat is soms een keuze, een keuze die je vastberaden moet maken. Je kunt ervoor kiezen om te blijven hangen in je boosheid, wrok. Maar weet je wat er dan gebeurt? Je wordt jaloers. Jaloers op mensen bij wie het goed lijkt te gaan. Het is dan de kunst om je dankbaar te voelen voor wat je wél hebt. Een hele kunst, kan ik je vertellen. Ik zit er momenteel middenin en ik zie dat het inderdaad een keus is maar dat het niet betekent dat je verdriet daardoor minder wordt. Dat blijft. Maar een houding van dankbaarheid is een wereld van verschil met een houding van boosheid. Omdat boosheid je uiteindelijk in de weg staat je over te geven aan God.

Heb jij een situatie in je leven (gehad) waarin je het moeilijk vindt om je over te geven aan God?