Lekker in je vel door eerlijk te zijn.
Een tijd geleden zag ik in de stad een vrouw lopen met een hele mooie jurk. Toen ik haar van achteren zag was ik lichtelijk gechoqueerd omdat haar jurk heel erg doorscheen. Ik vroeg me af of ze het zelf wist en ik twijfelde even of ik het haar zou zeggen. Maar ja, ik wil me niet zomaar met andermans zaak bemoeien dus liep ik gewoon door.
“Mooie jurk hè?”
Afgelopen zomer had ik een mooie witte gehaakte jurk aan gedaan met daaronder een witte onderjurk. Modekenners schieten waarschijnlijk meteen in de lach maar ik had echt niet door dat dit echt heel dom is!
Vrolijk ging ik boodschappen doen bij Albert Heijn; het was tenslotte mooi weer! Ik merkte wel dat mensen (eh mannen) wat naar me keken en ik dacht; “ja, mooie jurk hè?”. Toen ik thuis kwam kreeg ik de vraag of het de bedoeling was dat je mijn onderbroek kon zien. Ik keek in de spiegel en schrok me rot! Had ik er zo bij gelopen? Toen dacht ik weer terug aan die mevrouw in de stad…..
Tolerantie en spinazie
Je niet met andermans zaken bemoeien gaat in Nederland vaak erg ver. Als iemand besluit om in een totaal doorschijnende outfit de shoppen moet hij of zij dat zelf weten toch? Dat is de Nederlandse tolerantie. Maar eh, negen van de tien keer heeft iemand gewoon niet door dat er spinazie tussen haar tanden zit, de halve wc- rol uit haar broek hangt of mascara onder haar ogen zit.
Ik ben heel slecht in het aanspreken van mensen in zo’n situatie maar ik vind het zo verfrissend en aardig als iemand het wel doet!
Subtiele hint
Vrouwen moeten elkaar een beetje helpen vind ik, dus een subtiele hint kan en mag best. Je loopt bijvoorbeeld even naar iemand toe en zegt snel; ‘de rits van je jurk is open, zal ik hem even dichtdoen’. Niemand die het merkt en de ander wordt een gênant moment bespaard.
Het lijkt zo leuk als het iets minder vlotte meisje in de klas niets vermoedend met een snotje onder haar neus in de klas zit. Maar verplaats je eens in haar! Dan weet je meteen wat je moet doen.
Oh wat vonden wij het vroeger grappig als een leraar met zijn gulp open voor de klas stond. Net zo lang ginnegappen tot hij het door heeft en zich een beetje beschaamd omdraait. Eigenlijk een beetje kinderachtig bedenk ik me nu. Gewoon even naar voren lopen en zeggen wat er aan de hand is; wel zo attent.
Ik ga me voornemen om, de volgende keer als ik een doorschijnende jurk, een vreemde haarpiek, een vlek op een kont zie, er gewoon iets van te zeggen. Even een klein gênant momentje, maar de ander is er waarschijnlijk toch blij mee.
Enne, ik heb mijn gênante moment gedeeld dusse, wie heeft er ook een leuke anekdote?
