Lekker in je vel door empatisch te zijn
Misschien hoor je het woord ‘empathie’ wel eens en weet je niet precies wat het betekent. Dit zegt Wikipedia erover.
“Empathie is een ander woord voor inlevingsvermogen, de kunde of vaardigheid om je in te leven in de gevoelens van anderen.”
Het woord zelf is eenvoudig uit te leggen, maar empatisch zijn is niet zo makkelijk. Een van mijn favoriete schrijfsters Brené Brown legt in het onderstaande filmpje heel goed uit wat empathie nu eigenlijk is. Omdat het filmpje helemaal in het Engels is heb ik het samengevat. Die samenvatting kun je hier lezen.
The power of empathy
Empathie is een keus
Ken je die mensen die, als iemand verdrietig is altijd zeggen; ‘oh dat had ik ook toen en toen. En toen heb ik bla bla bla…..’ Dat lijkt heel begripvol maar uiteindelijk praat diegene alleen maar over zichzelf.
Als iemand verdrietig is, omdat de hond is overleden, ga je in jezelf op zoek naar het verdriet dat je had toen je zelf een huisdier of iemand verloor. Dat betekent soms ‘opnieuw pijn voelen’ of verdrietig worden. Dat is best spannend want dat had je misschien netjes weg gestopt maar toch kies je ervoor om het weer te voelen. Dan zeg je niet zoveel maar je huilt mee, geeft een knuffel, maakt een kopje thee of je bent samen stil.
Gelukkig heb je…..
In het filmpje heeft Brené Brown het over ‘the silver lining’. In het Nederlands noem je dat bagatelliseren. We doen het heel vaak want het gaat zo vanzelf.
Iemand vertelt je dat haar moeder kanker heeft en je zegt; ‘gelukkig kunnen ze tegenwoordig zoveel’. Of je vriendin heeft weer een 4 terwijl ze keihard geleerd heeft; ‘gelukkig ga je toch niks met wiskunde doen’.
Brené zegt dat zinnen die beginnen met ‘gelukkig heb je……’ eigenlijk nooit echt helpen. Best een uitdaging om te bedenken wat je dan beter zou kunnen zeggen in zo’n situatie toch?
Geen woorden, maar connectie
De boodschap van het filmpje is eigenlijk dat als je iemand wil troosten je niet hoeft te proberen om het op te lossen, of positieve dingen te zeggen. Het gaat erom dat je echt contact maakt door mee te voelen en die ander in haar waarde te laten.
Wees niet bang voor tranen. Laat de ander huilen en blijf erbij zitten. Schrik ook niet als je zelf ook moet huilen, maar benoem dat gewoon (“ik word er ook verdrietig van en ik huil met je mee”). “Kan ik iets voor je doen” is een goede vraag die je kunt stellen. De ander kan dan zelf vertellen wat ze nodig heeft.
Die zin aan het einde van het filmpje ga ik zeker onthouden: “Ik weet niet wat ik moet zeggen, maar ik ben zo blij dat je me dit verteld hebt”.
Wat heb jij nodig als je heel verdrietig, boos of teleurgesteld bent?
