Levenslesje #50 Welke deur kies jij?
Eindelijk weer een levenslesje! Na mijn reis naar Colombia met Compassion, waar je deze week nog het eerste verslag van leest, moest ik echt weer even landen. Ik heb in die ene week wel tien levenslesjes geleerd geloof ik! Die ga ik natuurlijk met je delen komende tijd. Een van de lessen die weer keihard tot me doordrong was: ga geloven dat je mooi bent. Het kwam echt keihard binnen. Jullie weten dat ik met Huis van Belle begonnen ben om meiden als jij te vertellen: je bent mooi. Want wat zie ik om me heen veel meiden maar ook vrouwen worstelen met echt geloven dat ze mooi zijn. Van binnen en van buiten. Kijk dit filmpje eens:
Strakke kont
Ik was in Colombia met elf prachtige vrouwen, inclusief mezelf. Vrouwen naar wie ik opkeek, om de manier waarop ze oog voor anderen hadden, er ondanks de hitte toch als een plaatje uitzagen, vanwege hun strakke kont of mooie rimpels, prachtige haren en ogen… Wauw. Zelf was ik niet tevreden voordat ik naar Colombia ging. Ik mopperde maar op mijn buikje, en het ging zelfs zover dat ik het bijna ging haten. Ik was er echt boos op. En eigenlijk dus boos op mezelf. Want hoe vaak ik het ook probeer, ik hou gewoon teveel van lekker eten en drinken en sla mijn hardlooprondje vaak over als ik te druk ben. Eigen schuld…dikke buik!
Samen met Maria, het meisje dat ik sponsor. Binnenkort vertel ik je nog veel meer over onze ontmoeting!
Bien! Bien!
Eenmaal in Colombia viel het me op hoe vrouwen daar heerlijk strakke broeken dragen waar rolletjes overheen vallen. Hoe ze er vrij uitzien. Hoe ze glimlachen als je langsloopt. Hoe ze er vaak ook wel erg sexy uitzien. Maar vooral was ik jaloers op het gemak waarmee ze hun lijf etaleren. Terwijl ik in de weer ben met strakke onderbroeken, panty’s over mn buik trekken… Ik biechtte aan de groep op dat ik best moeite had met mn buikje. Verbazing alom. Je bent toch prachtig! We benoemden die avond van elkaar wat ons opviel. Als ik naar mezelf kijk zie ik als eerste mijn onderkin en buikje. Als anderen naar me kijken zien ze meestal als eerste mijn lach of mooie haar.
De dag nadat we dit gesprek hadden gehad, bezochten we een van de projecten van Compassion waar kinderen uit de allerarmste gezinnen opgevangen worden. Het was weer een grote explosie van dans, confetti, knuffels, gelach, contact en liefde. Ik danste en genoot van de muziek en de aanmoedigingen. Toen we later in de groep stonden, stond een van de kokkinnen, een heerlijk warme, dikke vrouw uitgebreid naar me te lachen. Ik lachte terug en liep op haar af. Ze pakte me stevig beet en wreef uitgebreid over mijn buikje. ‘Bien, bien!’ riep ze, wat ‘mooi, mooi!’ betekent. Ik lachte en huilde tegelijk. Dank U Heer, dacht ik, dat ik hier van die mooie lessen leer en me echt mooi ga voelen.
En ja, ik voel me mooier. Ik zou de Beautiful deur uitkiezen om doorheen te lopen. Niet alleen omdat die lieve Colombiaanse vrouw me prachtig vond, maar vooral omdat ik gemaakt ben door Mijn Heer, die me zoveel prachtige lessen leert.
Welke deur kies jij?
