Levenslesjes door een obstacle run
Ja, je leest het goed! Ik heb zaterdag 15 oktober mee gedaan aan de *luister goed, komt ‘ie* Strong Viking Obstacle Run! De wat?? De Strong Viking Obstacle Run! Dertien kilometer lang heb ik door de modder gezwoegd, als een echte Viking met houten hamers gejouwd en ik ben in het ijskoude water gesprongen. Wat bezielde mij om me ooit op te geven?
Once upon a time….
Zoals jullie weten heb ik in juli meegedaan aan de Champions Brooks Run in Amsterdam. Het was bloedheet, midden op de dag en ik dacht dat ik zou stikken. Ik kon niet meer.
Na deze overwinning (op mezelf) werd me gevraagd of ik mee wilde doen aan de Strong Viking Run. Eerlijk is eerlijk, dit was een bucket list dingetje. Er drie opties: 7, 13, 19 kilometer. Die keuze is niet moeilijk toch? De 10 kilometer ging me te zwaar af, een run met obstakels is nog veel zwaarder, dus we gaan nu voor de 7 kolometer. De moeder van me vriend schreef ons in en ik begon met trainen. Het ging lekker, totdat ik de volgende nare woorden hoorde: ‘Ik heb ons ingeschreven voor de 13 kilometer’. Hahahahah, dit is een goeie grap, ik was even echt bang. Totdat ik het inschrijfbewijs zag. Toen trok ik wit weg….
Modderbad to the max
Serieus, de week voor 15 oktober heb ik een paar nachten slecht geslapen. Ik lag wakker van het parcours, van mijn conditie en van de afstand. Ik was best een beetje zenuwachtig (lees: vette kriebels in mijn buik). WAAROM? Wat heb ik mezelf aangedaan? Waarom wilde ik dit ooit?
3….2…..1…. Het startschot klonk. Ik werd omhoog getild, stond op iemand z’n schouder en klauterde over het eerste obstakel. Wauw, wat is dit gaaf! Ik voelde me een Strong Viking (respect voor onze voorvaderen trouwens, want die hadden geen sportschoenen voor die modder). Die modder was trouwens nog een dingetje. Ken je de uitdrukking ‘op glad ijs begeven’? Dat kan je ook op modder toepassen. Of mijn schoenen zaten zo vastgezogen in de modder dat ik los getrokken moest worden, of het was zo glad dat ik onderuit ging. Maar wat hadden we een lol!
Levenslesjes
Uit de Strong Viking Run heb ik drie hele belangrijke levenslesjes gehaald.
- Meedoen is belangrijker dan winnen
Mijn drang naar winnen en competitie is te groot, ongezond groot. Ik word woest als ik een spelletje verlies. Door deze Strong Viking Run heb ik geleerd dat plezier super belangrijk is en dat het niet alleen maar gaat om de beste, de eerste of de stoerste zijn. Ik wilde die 13 kilometer in 2 uur doen. We hebben er uiteindelijk een kleine 4 uur over gedaan. Voor het eerst in mijn leven schaam ik me daar niet voor, maar ben ik ontzettend trots dat ik de finish heb gehaald! - Je overwint jezelf
Je wordt niet alleen fysiek getest, maar ook mentaal. In hoeverre ben jij een doorzetter? Durf jij je grenzen te verleggen om een obstakel te nemen? Het is mogelijk om langs ieder obstakel te lopen (oeps, dat heb ik 1 keer gedaan). Maar daar staan die obstakels natuurlijk niet voor. Door het te proberen ga je tijdens de race meer en meer geloven in jezelf. Dat kan niemand je ook nog afpakken. - Samen sta je sterker
Heb je ooit gehoord over een Viking die in z’n eentje op oorlogspad ging? Dat zou een kansloze race zijn, toch? Samenwerken staat bij iedere obstacle run centraal. Je doet het niet op je eigen tempo, maar op het tempo van je groep. Het is geen competitie waarbij mensen elkaar omver lopen om de eerste te zijn. Volstrekt onbekende mensen hebben me losgetrokken uit de modder en gaven me een handje om ergens op te klimmen. Iedereen helpt iedereen. Zullen we met z’n allen dat in het dagelijks leven ook een beetje doen?
Ik ga me gewoon weer opgeven voor volgend jaar! Met welke sport verleg jij je grenzen?
