Noodbidden
Bidden. Het vragen om gunsten en het kwijt kunnen van je verhaal aan God. Ook het bedanken voor je dag en het voorleggen van je zonden. Eigenlijk ideaal toch? Toch blijft het lastig. Gebed is voor mij het op tafel leggen van waarheden/feiten van de dag en ze bespreken met iemand die op dat moment niet letterlijk terugpraat. Ik vind bidden erg lastig. Ik ben er niet zo trouw in. Ook betrap ik mezelf steeds vaker op ‘noodbidden’. Alleen in gebed gaan als ik het écht allemaal even niet meer zie zitten. En vaak bid ik ook uit paniekreactie omdat ik weet dat ik iets verkeerds heb gedaan.
Noodbidden en schuldgevoel
Bidden is samenkomen met Jezus. Hem je verhaal voorleggen. Soms een routinekwestie, maar bedoeld als een moment om stil te zijn en na te denken over je dag. Samen praten met God en rust vinden in Zijn trouw. Je kan er zeker van zijn dat God altijd naar je luistert. Hij hoort alles wat je zegt tot in de kleinste details. Mijn soort ‘noodbidden’ zal vast herkenbaar zijn voor sommigen. Voel je daar niet schuldig over. Het feit dat je bidt uit een schreeuw om hulp is genoeg bewijs dat je echt in God gelooft. Als dat niet zo was, waarom zou je Hem dan aanroepen?
Altijd bidden
Bid met God als het niet goed met je gaat, maar vergeet alsjeblieft niet God aan te roepen als het lekker met je gaat en je leven op rolletjes loopt. Dank God voor alle mooie momenten, want Hij is degene die alles in handen heeft en alles met diezelfde handen voor je heeft gemaakt. Heb je bijvoorbeeld deze blog al gelezen over bidden tijdens het zingen? Hij helpt jou door je zwakke momenten en duwt je vooruit als het goed met je gaat. Daar kan je op vertrouwen!
Herken jij het noodbidden?
