Open brief aan Anna Nooshin
Lieve Anna,
om maar met de deur in huis te vallen: wij vinden je leuk!
We volgen je al een tijd, in je vlogs en op insta. Heb je boek On top gelezen, over je vlucht van Iran naar Nederland, je levensverhaal, het imperium wat je aan het opbouwen was. Goodness, wat was ik impressed. Founder en boss lady van NSMBL, lekker gaan op YT en het gaat maar door: als co-host van Boulevard, presentatrice van Hollands Next Top Model en de verschillende projecten waar je aan werkt. Hoe je in Robinson was, misschien begon daar de girlcrush wel echt. Je bent in je vlogs lekker open en echt, bent nog oprecht impressed van een bizar luxe hotelkamer in Marrakech, laat de troep in je inloop- (dat dan weer wel) kast zien, je wallen als je weer eens om zeven uur op moet staan en je paniekaanval die random opkwam op een vliegveld. Je bent open over waar je heen wilt: een merk opbouwen zo groot als Martha Stewart en aan de ene kant lijkt niet alles daarop gericht te zijn maar wij zijn niet gek en zien hoe je publiek aan het opbouwen bent en je naam steeds groter maakt. We kunnen niet anders dan respect hebben voor dat.
Zo nu en dan bekruipen ons weleens wat vragen. Zo’n oranje fles van Shell op een steamy instafoto vergeven we je wel, hoewel… misschien dat daar al wat twijfels rezen over waarom je je naast je beauty niet je brains voor deze samenwerking had ingezet. Ook gingen we een beetje twijfelen toen we je in de bibliotheek in Rotterdam hoorden spreken over je doelen en dromen en je vond dat je er nog lang niet was. Een zaal vol vrouwelijke twintigers zat je ademloos aan te horen. Jouw boodschap dat je alles kunt bereiken wat je wilt als je maar hard werkt, kwam aan. Maar één meisje stak vertwijfeld haar hand op en noemde dat ze zich soms zo verlamd kon voelen door alle mogelijkheden die ze had. En dat ze niet wist hoe ze al die dromen waar moest maken. Jij gaf als respons dat ze gewoon hard moest werken en dat je met avondjes Netflix niets bereikt. Terecht. Maar wel jammer. Want het ís niet voor iedereen weggelegd, wat jij bereikt. Je werd die avond ook gevraagd naar je achtergrond, je verleden in asielzoekerscentra en je continu aan het werk zijn, nooit eens rust…Was je iets aan het bewijzen? Je ontkende niet dat het iets met je verleden te maken kon hebben. Bewijsdrang? Voor jezelf willen zorgen? Nooit meer armoede?
We vonden het jammer dat je daar niet dieper op inging. Het zou je zoveel sterker maken, als je getuigde van zelfinzicht, van de obstakels die jij overwonnen hebt en die jou helpen om nu een succesvolle ondernemer te zijn. Heel veel generatiegenoten van jou hebben nog nooit een obstakel overwonnen en misschien dat het hen daarom juist wel niet gaat lukken om succesvol te zijn…Het is maar een gedachte.
En toen kwam die shoot met LINDAMeiden. De eerste foto daarvan die je deelde was de cover. De tweede was er eentje van Monica en jijzelf voor de spiegel. In lingerie, maar niks wat we nog nooit gezien hebben. De foto op de insta van Monica is een stuk pikanter, erotisch zelfs. Maar met alle foto’s in ons medialandschap is ook dat niet iets wat me vreemd voorkomt. Toch knaagt het aan me.
Sure, hoe jij je lijf laat zien, is aan jou. Wat ons stoort is hoe je nergens kan begrijpen wat je met die foto’s oproept. Want het zijn toch mooie foto’s. En aangezien het nummer van LINDAMeiden over hokjes doorbreken ging, zou toch gewoon cool zijn als jullie met elkaar gaan zoenen. Dat dit niet bijdraagt aan homo-emancipatie komt niet in je op (maar daar is al veel over geschreven en getwitterd, dus ik ga daar niet nogmaals een punt over maken). Dat dit bijdraagt aan de seksualisering van vrouwenlichamen komt waarschijnlijk ook niet in je op. Maar ja, gewoon leven en laten leven toch? Alles gewoon prima van elkaar vinden.
Wij vinden dat eigenlijk helemaal niet zo prima.
En we beginnen het echt serieus jammer te vinden dat jij je er niet van bewust bent wat een enorm rolmodel je bent en hoe er naar jou en je acties gekeken wordt. We vinden het jammer dat je hierin gewoon niet eerlijk bent en net doet of het maar een beetje spontaan ontstond, die zoensessie op de set. Zoals Claudia de Breij al schreef: dat bed en die lingerie kwamen niet ineens aanvliegen. We durven nog wel een stapje verder te gaan: met jouw businessinstinct heb je dit waarschijnlijk zwart op wit laten zetten in een goed contract. Zo gaan die dingen. En we zien ook dat het bijdraagt aan jouw bekendheid en daarmee het groter groeien van je merk. Maar Anna, wil je alsjeblieft even een stapje terugdoen? En nadenken over waaróm je de dingen doet zoals je ze doet? Waarom het nodig is om je pornografisch te laten fotograferen op de cover van een meidenblad? Een meidenblad! Begrijp ons niet verkeerd. We vinden het heel tof dat Linda Meiden het lef heeft dertig vulva’s af te drukken om meiden een realistisch beeld te geven van wat het zijn. Wij zijn daar zelf ook graag eerlijk over. Maar wat jij afbeeldt met Monica is niet meer dan het uitstralen van de boodschap: seks sells. Precies waarover jarenlange discussies zijn gevoerd: seksualisering is dat we meiden vertellen dat je pas aantrekkelijk bent als je sexy bent. En zo is het dus juist niet.
Wat wíj aantrekkelijk vinden is dat je van je zwakheid je kracht maakt. Dat je obstakels weet te overwinnen en je talenten gebruikt. Dat je positief over jezelf durft te denken en dat ook uitstraalt. Dat je veel mensen weet te bereiken met je boodschap. Dat je gaat voor waar je in gelooft. Dat je dat soms allemaal een beetje beangstigd en dat ook laat zien. En dat doe jij ook allemaal.
Lieve Anna, we zouden het tof vinden als je even stil wilt staan bij wat je eigenlijk uit wilt dragen. Welke rolmodellen had jij toen je een tienermeisje was? Realiseer je je dat je een rolmodel bent?
Heel veel liefs van ons,
Martanja en Eline namens meidencommunity Huis van Belle
Foto header door Anne Timmer voor Hollands Next Top Model in opdracht van RTL
