ShitSpecial – Q&A #2
Dankjewel voor jullie vragen. Vandaag heb ik er weer een paar uitgekozen om te beantwoorden.
Q: Hoe moet ik er mee omgaan als een vriendschap stopt?
A: Er kunnen verschillende redenen zijn waarom vriendschappen stoppen. Bijvoorbeeld: het contact kan verwaterd zijn of er kan zich iets moeilijks tussen jullie beiden hebben voorgedaan zoals een ruzie. Let op: verbreek een vriendschap niet uit boosheid. Dus als er boosheid speelt, probeer het uit te praten en in ieder geval in vrede jullie vriendschap te beëindigen of de vriendschap voort te zetten. Enerzijds hoort het een beetje bij het leven dat sommige vriendschappen verwateren. Anderzijds als jouw vriendschappen altijd snel weer stoppen, is het goed om je af te vragen wat jij doet of laat waardoor de vriendschappen steeds stoppen.
In ieder geval is het belangrijk om je verdriet over het stoppen van een vriendschap kan uiten en dat je je weer openstelt voor nieuwe vriendschappen. Dat doe je door contact te maken, de ander beter te leren kennen door samen te praten, samen leuke dingen te doen. Succes!
Q: Hoe om te gaan met homoseksualiteit en de worsteling daarmee met het geloof?
A: Dankjewel voor je vraag. Het is me niet helemaal duidelijk of je bedoelt: je eigen homoseksualiteit of die van anderen. Ik zal beiden om de beurt proberen te beantwoorden.
Ik heb zelf gemerkt dat het hebben van een duidelijke oordeel over mensen mij belemmert om lief te hebben. Zelf ben ik daarom steeds meer aan het leren om vooral te focussen op hoe ik elk mens echt lief kan hebben, want dat is onze hoofdopdracht: God lief hebben boven alles en je naaste als jezelf. Ik geloof zelf dat dat de weg is voor christenen: alle lesbiennes, homo’s, biseksuelen en transgenders (LHBT’s) steunen en niet onze mening voorschrijven.
Voor als je worstelt met je geloof in relatie tot je eigen homoseksualiteit: weet dat God je immens liefheeft zoals jij bent. Jij bent jij. Betrek Hem in je worsteling en zoek christenen die je onvoorwaardelijk steunen. Neem de tijd en de ruimte om zelf te ontdekken wat God van je vraagt, en laat het je niet voorschrijven. De meningen verschillen hier namelijk enorm over. Sterkte!
Q: Zou je misschien ook wat willen vertellen over bijvoorbeeld de chronische depressie – de dysthyme stoornis..? Mijn vriendin heeft dit, en het is soms zo moeilijk om te bedenken dat het chronisch is! Ik ben altijd zo bang, dat ik er op een geven moment gewoon aan ga ergeren, en dat wil ik niet! Het is dus niet bepaald tijdelijk, maar voor een langere tijd..
A: Wat een mooie vraag, dankjewel voor het stellen. De dysthyme stoornis is inderdaad een stemmingsstoornis die chronisch van aard is. Mensen met een dysthyme stoornis voelen zich eigenlijk altijd wel somber, dus jarenlang. Dat is anders dan bij de gemiddelde depressie. Bij een depressie zijn mensen somberder dan bij dysthymie. Maar als de depressie over is, dan worden mensen weer vrolijker. Bij dysthymie blijven mensen somber.
Ik ben benieuwd wat je eraan zou ergeren. Wat is specifiek jouw allergie hierin? Vaak zegt het iets over jouw kwaliteit, jouw valkuil en jouw uitdaging. Bijvoorbeeld: je allergie is de negativiteit. Dan is jouw eigen kwaliteit waarschijnlijk positiviteit. Maar misschien je valkuil dan wel dat je geneigd bent om de negatieve dingen klein te maken (te bagatelliseren). Jouw uitdaging is dan om je eigen negatieve gevoelens te leren erkennen (bijvoorbeeld dat je soms ook teleurgesteld bent). Dit heet het kernkwaliteitenmodel. Kijk voor meer uitleg naar bijvoorbeeld dit filmpje. Hier wordt een allergie een cadeautje genoemd, om er achter te komen wat jouw kernkwaliteit is. Je kan het meest leren van de mensen waar jij je het meest aan ergert. Want zij hebben teveel van iets wat jij te weinig hebt ;). Succes!
Q: Als het gaat om seksueel geweld, moet je als christen dan aangifte doen? Hoe zit het dan met vergeven?
A: Dankjewel voor je vraag. Dit is een vraag waar veel slachtoffers van seksueel geweld mee zitten. Ik wil je graag wat uitleg geven over vergeving en dan terugkomen op aangifte. God roept ons in de Bijbel inderdaad op tot vergeving. Vergeving is uiteindelijk kunnen ervaren dat de dader jou niets meer schuldig is. Vergeving is dan ook een proces. Zeker als het een groot onrecht is wat je is aangedaan. Een onderdeel van het proces is verwerking van wat je hebt meegemaakt. Dan is het niet slechts een keuze, maar een emotioneel proces waar je je aan toe kan wijden. Als je hulp nodig hebt bij dit proces, kan psychologische behandeling erg helpend zijn.
Psychologisch gezien is het niet mogelijk om dat proces te doorlopen, terwijl het nog niet gestopt is. Dan moet het seksuele geweld eerst gestopt zijn, anders gaat de traumatisering door. Verder is vergeving niet hetzelfde als verzoening, je kan immers iemand ook vergeven die niet meer leeft, of die niet meer met jou te maken wil hebben. En vergeving is ook niet hetzelfde weer vertrouwen. Je kan iemand wel vergeven hebben, maar tegelijkertijd niet vertrouwen. Ik geloof daarom ook dat je een vergevingsproces kan ingaan EN kan kiezen voor aangifte. Zelf ben ik van mening dat het in de meeste gevallen juist belangrijk is om aangifte te doen. Als de dader gepakt wordt, kan je aangifte ervoor hebben gezorgd dat dit anderen niet overkomt. Als je aangifte wilt doen, zorg dan dat je dat niet alleen hoeft te doen, maar dat je een volwassene die je vertrouwt deelgenoot maakt van dit proces. Heel veel sterkte en kracht voor iedereen die hiermee te maken heeft (gehad)!
Zit jouw vraag er niet bij? Of heb je onvoldoende antwoord op je vraag gekregen? Reageer hieronder!
Deze blog werd geschreven door Daniëlle.
