Sterke vrouw – Rosa Parks
Er zijn een heel aantal vrouwen die ik bewonder en bijzonder vind. Dit zijn sterke vrouwen, vrouwen die me inspireren, vrouwen die me enthousiast maken. Tijd voor een ode! In Januari was Nice Nailantei Leng’ete de sterke vrouw, in Februari was het Malala Yousafzai, in Maart was het Noorjahan Akbar, en in April was het Santosh. In Mei was het Marianne Vos en in Juni was het Daphne Koster. Wie is het in Juli?
Burgerrechten
Ik weet niet hoe goed jullie geschiedenislessen zijn, maar ik heb maar heel kort iets over deze dame geleerd. Een zekere dame die niet wilde opstaan voor iemand anders in de bus. Niet omdat ze moe was, maar omdat haar grens bereikt was. Dat is het verhaal van Rosa Parks.
Rosa Parks werd geboren in Tuskegee, Alabama op 4 februari 1913. Ze leerde al vroeg wat racisme inhield: ze zag de Ku Klux Klan voor haar huis voorbij marcheren. Haar ouders waren beiden slaaf geweest, en ze stonden op de bres voor gelijke rechten. Maar helaas waren gelijke rechten nog ver weg: Rosa moest lopend naar school waar er nauwelijks genoeg en goede schoolspullen waren. Voor de witte kinderen waren er goede spullen en zij werden gebracht met de bus. In 1929, toen ze 16 was, stopte ze met school om voor haar zieke moeder en oma te zorgen.
In het begin van de jaren 50 begon ze zich in te zetten voor de burgerrechtenbeweging, als jeugdleider en secretaresse. Op 1 december 1955 reed ze met de bus naar huis. In die tijd was het normaal dat er halverwege de bus een lijn liep die ervoor zorgde dat zwarten en blanken gescheiden konden reizen. Maar, als het ‘witte’ gedeelte vol raakte, dan kon die lijn ook verschoven worden zodat het ‘zwarte’ gedeelte kleiner werd en zwarten hun plek moesten opgeven aan de blanken. Dat gebeurde ook op die ene december. Rosa werd verzocht om op te staan voor een blanke, maar weigerde dat. Zelf zei ze destijds: “People always say that I didn’t give up my seat because I was tired … the only tired I was was tired of giving in” en “At the time I was arrested, I had no idea it would turn into this. It was just a day like any other day. The only thing that made it significant was that the masses of the people joined in.” Ze werd gearresteerd en ze werd berecht voor de verstoring van de openbare orde.
Montgomery Bus Boycot
Ondertussen had de zwarte gemeenschap hiervan lucht gekregen en begonnen ze, met Ds. Martin Luther King aan het hoofd, de bus-boycot. De gemeenschap van 40.000 mensen gingen lopend naar hun werk, en zo bleven de bussen leeg. Dit triggerde veel protest van de blanke gemeenschap, en kerken en huizen van o.a. de leiders van het protest werden in brand gestoken. Toch gingen ze door, en uiteindelijk werd de wetten omtrent de rassenscheiding in Alabama ongeldig verklaard in 1956.
Sterke vrouw
Waarom vind ik Rosa Parks een sterke vrouw? Het is niet zo dat zij de bus-boycot had georganiseerd, maar ze werd er wel het gezicht van. En ze nam één van de moedigste stappen: zich verzetten tegen een systeem dat oneerlijk en onmenselijk was. Hoewel het heel stoer was, kostte het haar ook wat: ze verloor haar baan en ook haar man werd ontslagen bij zijn baan. Uiteindelijk verhuisde ze naar Detroit waar ze een nieuwe baan kreeg.
En waarom dan sterk? Leven in een periode waarin er grote rassenhaat was, lijkt me ontzettend moeilijk. Jullie kennen vast ook wel de film ‘The Help’ waarin dit thema ook duidelijk naar voren komt. Was je te brutaal, dan werd je zomaar ontslagen. Was je 5 minuten te laat, dan kon je zomaar ontslagen worden. Stond je niet op voor een blanke, dan werd je gearresteerd. Het leven was totaal niet fair, en om daarmee te leven vind ik al knap. Om dan op een geweldloze manier te laten zien dat je het er niet mee eens bent, is sterk.
Ik denk dat Rosa Parks een voorbeeld kan zijn voor ons. Soms is er maar een kleine stap nodig om iets groots te ontketenen!
Bron: http://www.biography.com/people/rosa-parks-9433715?page=1
Foto’s: oregonlive.com
