Tijd voor God
Eindelijk, het is vakantie! Na een (véél te) lange periode van hard werken en weinig vrije tijd kun je nu eindelijk de dingen doen waar je eerder niet aan bent toegekomen. Op vakantie gaan, je kamer pimpen, een filmmarathon houden met vriendinnen, lekker door de stad struinen, een dagje strand… Wat een heerlijke tijd, de zomervakantie.
Verloren
Toch betrapte ik mezelf laatst op iets. Ik heb zeeën van tijd, maar hoeveel van die tijd besteed ik eigenlijk aan God? Natuurlijk ga ik wel gewoon naar de kerk op zondag, alhoewel dat in het buitenland soms een wat moeilijker verhaal is. Ik bid en dank voor mijn eten, lees dan ook wat uit de Bijbel, en ik bid voor ik ga slapen. Maar veel verder dan die tien minuten per dag kom ik niet.
Aan het eind van bijna elke dag heb ik hier weer spijt van. Dan vraag ik God om vergeving. Ik besef dat ik maar een klein nietig mens ben, laf en zwak. Ik voel me als de verloren zoon in de gelijkenis die Jezus vertelt in Lukas 15.
Deze gelijkenis gaat over een jongen die afscheid neemt van zijn vader en naar een ver land vertrekt. Het geld dat de jongen van z’n vader meekrijgt, raakt al snel op door alle feesten die hij afgaat en alle andere leuke pleziertjes. Hij kan geen eten meer betalen en mist thuis, hij mist zijn vader.
De jongen besluit terug te gaan naar huis en zijn vader om vergeving te vragen. Wanneer hij bijna thuis is, ziet zijn vader hem al van ver aankomen. De oude man rent op zijn zoon af en omhelst hem. “Vader”, zei de jongen, “ik heb gezondigd tegen de hemel en tegen u, ik ben het niet meer waard uw zoon genoemd te worden.”
En zo voel ik me ook vaak wanneer ik aan het eind van de dag weer bij God kom. Weer een dag alleen maar voor mezelf geleefd. Van Gods zegeningen genoten, maar weinig bij Hem stil gestaan.
Pure genade
Terug naar de gelijkenis. De vader ziet zijn zoon, die al zijn geld aan slechte dingen heeft uitgegeven, na lange tijd weer terug. Is hij boos? Nee, integendeel: hij is ontzettend blij dat hij zijn zoon weer in z’n armen kan sluiten. Hij regelt mooie kleren, lekker eten en er wordt een groot feest gevierd. Wat een liefdevolle vader!
En weet je… Dit is precies hoe God ook is. Hoe vaak je Hem de rug toekeert, Hij laat je niet los. Je mag bij Hem terugkomen, Hij wacht op je met open armen. Je moet alleen inzien dat je zelf fout zit. Beseffen dat je van Hem afhankelijk bent en dat je het eigenlijk niet verdient om Zijn kind genoemd te worden. Zijn liefde voor jou is pure genade!
Lukt het jou om veel met God bezig te zijn deze vakantie?
