Update 3 · Een jaar lang zonder nieuwe kleding
Hello ladies! Het is weer tijd voor update numero drie over mijn jaar lang geen kleding aanschaffen! Klik hier voor update 1 en update 2. Het is inmiddels augustus… Nog vier maanden te gaan en dan is mijn jaar alweer om! Wat gaat de tijd toch snel! Ik kan jullie trots vertellen dat ik nog steeds niets gekocht heb… Maar er wel heel dichtbij was. Oeps! Haha. Ik kan er omheen draaien, maar het is echt zo. Bijna had ik een tweedehandse (voor mij nieuwe) broek gekocht.
Ik merk dat ik mezelf regelmatig vergelijk met andere vrouwen. Met name vrouwen die in mijn ogen knapper en getalenteerder zijn dan ik. Vrouwen die het voor elkaar lijken te hebben. Die leuk zijn; vrolijk en spontaan, en ook nog eens een perfect gladde huid hebben en slanke bovenbenen. Ikzelf kom dan vaak wat minder goed uit de verf. En om dat beeld een beetje op te poetsen, doe ik wat zij doen. Draag ik wat zij dragen. Gebruik ik de schoonheidsmiddeltjes die zij gebruiken. Probeer ik te zoeken naar de juiste filters en mooie lettertypes om ook zo’n perfecte instafeed te creëren (serieus, hoe doen mensen dat?).
Zo was er dus een moment dat ik minder lekker in m’n vel zat. En even niet zo blij was met hoe ik er uit zie. Vond dat ik nog een paar kilootjes vet (geen spieren want die moet je natuurlijk koesteren) kon afvallen. Ook zo’n gave broek moest hebben zoals die leuke meid die ik volg. Met haar onwijs prachtige haar en zang- en acteertalenten, waarvan ik alleen maar kon wensen dat ik ze had. Dus ik scrolde even verder en was aangenaam verrast! In de comments stond gewoon waar ze die broek vandaan had.
Iemand anders stelde de prangende vraag die ik stiekem had en niet meer kon stellen omdat het een post van een jaar geleden betrof. Hoe chill! Sidenote: Wauw wat voelt het awkward om this vulnerable te zijn, maar laten we eerlijk zijn: wie doet dit niet, terugscrollen op iemands feed totdat het te awkward is om het tegen iemand anders te vertellen? Ik houd ervan om real te zijn. En ja: dit is wat ik doe. Niet altijd. Soms. Maar wel met regelmaat, to be honest. Vooral als ik me shit voel over mezelf. Helpt niet. Niet doen.
Omdat ik graag trouw blijf aan mijn opvattingen, ging ik gelijk op Vinted (want tweedehands) kijken of ik deze – te gave, moet ik hebben – broek ertussen te vinden was. En jawel hoor: daar was ‘ie. In mijn maat. En toen deed ik opeens een bod. En het meisje accepteerde deze. Oftewel ik was nog maar één klik verwijderd van het hebben van die amazing gave broek die me een volledig andere vrouw zou maken: spontaan, creatief, lief, gepassioneerd en niet te vergeten: super knap. Nu ik dit opschrijf klinkt dit natuurlijk belachelijk en moet ik bijna om mezelf lachen.
Toch is dit wel vaak iets wat ik onbewust denk. Onbewust geloof. Als ik dit draag, ben ik dat. En natuurlijk straal je wel wat met je kleding uit, dat heb ik al eerder met jullie gedeeld in ‘update 2’ van deze reeks. Maar het is niet wie je bent. Het is niet hoe God je definieert. Het is ook niet hoe mensen jou definiëren. Vrienden, ouders, familie en kennissen zullen bepaalde kleding misschien ‘typerend’ voor jou vinden, maar nooit andersom. Misschien is fashion je passie en is het jouw manier om jouw creativiteit een plek te geven in je leven. Super tof, blijf hier lekker van genieten (doe ik ook)! Zolang je maar weet: je bent niet wat je draagt. Jij bent zoveel meer dan dat!
En dat is ook de reden dat ik besloot om niet met een laatste klik de koop te voltooien, maar om gewoon eerlijk te zijn tegen de verkoopster. Over dat ik een jaar lang zonder nieuwe kleding wil doen en mijn jaar nog niet om is. En dat het een super gave broek was. En dat ik toch nog even ging wachten en de koop over liet gaan voor nu. Omdat ik wilde vasthouden aan waar ik voor stond. I never got a respond… Schrijf ik op met een triomfantelijke lach. Dit jaar ga ik gewoon rocken!
Oh, en dat meisje op instagram? Ze poste laatst een gorgeous foto van zichzelf en ik heb gereageerd met een berichtje dat ik haar een onwijs prachtige vrouw vind en het mooi vind hoe ze haar talenten inzet voor Gods Koninkrijk. And you know what? It felt so, so good. Ik voelde me veel meer verbonden met haar en kreeg een hele lieve reactie terug. Ook voelde ik me minder jaloers, omdat ik het niet deed om haar te pleasen, maar om die jaloerse, misgunnende gedachtes in mijn hoofd een halt toe te roepen. It simply aren’t Godly thoughts. En ook niet de mijne (ik neem er dan bewust afstand van), want ze passen niet bij wie ik ben: een dochter van de allerhoogste God.
Let’s lift each other up, ladies!
Lots of love en tot snel. XOXO, Yafit
Photo by Becca McHaffie on Unsplash
