Valentijnsdag: liefde voor je naasten
Morgen, op 14 februari, is het Valentijnsdag, de dag van de liefde. Ik heb iets met die dag. Niet omdat ik zit te wachten op kaarten van anonieme aanbidders of op rozen. Maar omdat het mijn geboortedag is. Maar dat terzijde.
Net als bij een aantal andere feestdagen in ons land, is Valentijnsdag gekoppeld aan de sterfdag van een heilige: Sint Valentinus. Een zoektocht op internet leerde me dat het eigenlijk onduidelijk is wie dit precies was en wanneer hij leefde. Er doen verschillende verhalen de ronde.
Eén van de legendes is dat een jong paar bij bisschop Valentijn kwam met het verzoek hen te trouwen. De man was een heidense soldaat, de vrouw een christen. Eigenlijk mochten zij dus niet met elkaar trouwen. Maar bisschop Valentijn vond de liefde belangrijker dan de wetten van de keizer, en trouwde het stel.
De liefde woog voor de bisschop zwaarder. Als we de Bijbel lezen, zien we ook dat de liefde het allerbelangrijkste is (1 Korintiërs 13:13). En de liefde zal nooit verdwijnen.
Nu gaat het in de Bijbel niet per se over de liefde tussen een man en een vrouw. Het gaat over liefde voor andere mensen, voor je medemens, voor je naaste. Heb je naaste lief als jezelf. En dat is soms best moeilijk. Want je naasten zijn niet alleen je familie en vrienden. Het zijn ook de meiden uit de klas die je superirritant vindt en die jongens die altijd vervelend doen. Het is ook de straatkrantverkoper of een onbekende oudere in een bejaardenhuis. Dit gebod vraagt ons om andere mensen te helpen en met hen mee te leven. Niet alleen met onze familie en vrienden, maar met alle mensen, ook als we ze niet kennen.
We kunnen ervoor kiezen om het gedrag van anderen met liefde te beantwoorden. Dat is echt niet altijd gemakkelijk. Maar bij alles wat we doen, mogen we God om hulp vragen. Hij houdt onwijs veel van ons en wil ons met liefde helpen met de dingen die hij van ons vraagt.
Photo by Hannah Busing on Unsplash
