Vloeken doorbreken
Vloeken: laten we het eens ter sprake brengen, ik vind het ook een moeilijk onderwerp. Hoe reageer je op iemand die vloekt en de naam van God misbruikt?
Laat ik eens beginnen met het schetsen van een situatie. Je zit in een lunchroom met een groep vrienden. De sfeer is vertrouwelijk en de gesprekken variëren van onnozel tot diepgaand. Dan hoor je tussen de verhalen door vaak heel wat gevloek. Expres of onbewust. Als christen vind je het niet fijn als anderen vloeken. Ze maken daarmee de naam van jouw God belachelijk. Of het nou bewust is of zonder dat ze het merken.
Je zit aan de tafel te praten met de mensen die je kent. Wat zou jij doen? Zou je er wat van zeggen?
‘Jongens ik vind het heel gezellig met jullie maar ik vind het niet fijn als jullie zo vloeken, zouden jullie hier op willen letten alsjeblieft?’ Durf je zoiets te zeggen? En zo ja, durf je het dan ook te vragen aan mensen die verder van je afstaan en waarmee je contact niet zo hecht is? Durf je het op je werk te vragen aan collega’s of aan de mensen in de klas?
Het rekening houden met een christen hoeft niet te betekenen dat je moet meebidden, bijbel lezen of ineens naar de kerk moet gaan. Respect tonen is genoeg en dat kan gedaan worden door dus bijvoorbeeld te letten op taalgebruik. Dat kan een kleine moeite zijn met een enorme toon van eerbied.
Maar, is het wel oké om mensen aan te spreken op hun gedrag? Veel mensen gebruiken vloekwoorden onbewust. Voor veel is het een manier van reageren als ze schrikken of als ze boos zijn. Heel begrijpelijk naar mijn mening om krachttermen te gebruiken in deze situaties maar aan de andere kant, er zijn nog zoveel andere woorden beschikbaar in ons ruime vocabulaire om uit te roepen in situaties zoals ik die net beschreef. In die zin is het dus niet ondenkbaar om te vragen of mensen een andere woordkeuze willen maken, want de keuze is reuze. Ook kan je anderen erop attenderen dat zij het vast ook niet leuk vinden als de naam van hun vader of die van een andere geliefde belachelijk wordt gemaakt. Voor een christen geldt dat met de naam van de HEER. Even rustaaagh, je hebt het wel over mijn Vader!
Wat houdt ons nou tegen? Ik denk dat als je het moeilijk vindt, je bang bent om open te zijn over het feit dat je een christen bent. Het is nou niet iets wat we over de daken schreeuwen. We zijn er misschien wel trots op maar de mens is over het algemeen erg bang voor beoordeling om niet te noemen, veroordeling. Bang om raar gevonden te worden als we vertellen dat we geloven in een God. Namelijk: Jezus Christus de schepper van hemel en aarde.
Toch geeft opkomen voor God pas echt een goede relatie met Hem en echte blijdschap. Belangrijk is wel dat als je mensen vraagt om respect te tonen voor wat jij belangrijk vindt, je altijd vriendelijk blijft. Want we moeten niet vergeten dat we zelf ook veel ‘verkeerde’ dingen doen. Alles wat je zegt moet uiteindelijk tot eer van God zijn en tot nut van je naaste. Bedenk ook altijd dat de relatie tussen jou en God veel belangrijker is dan met welk mens dan ook.
Als iemand niet goed reageert op jouw vraag, of hij/zij niet wil vloeken in jouw bijzijn, Is het niet erg. Jij hebt je best gedaan. ‘Ben jij zo’n type die gelooft in een God?!’
‘Ja, dat ben ik’, kan je dan vol trots zeggen.
Photo by Nadine Shaabana on Unsplash
