Wat ik leerde van het boek ‘De Uitnodiging’

Laatst zat ik in de auto met een paar vriendinnen. We kletsten wat en kwamen op een gegeven moment uit op het onderwerp trouwen. ‘Ik geloof dat je trouwt om kinderen te krijgen,’ zei vriendin A. Wow, dacht ik. ‘En de pil mag je niet gebruiken, alleen tussen twee geboortes in.’ That escalated quickly. Ook homo’s kwamen voorbij – dat kon niet. En het nieuwste liedje van Selena Gomez, God is a Woman? ‘Belachelijk.’

Argh!

Terwijl de auto verder reed, staarde ik uit het raampje. Uiterlijk heel kalm, maar van binnen was ik mezelf aan het opeten. LEES HET BOEK ‘DE UITNODIGING’ MAAR! riep ik in mijn hoofd. Maar ik wilde de sfeer niet verpesten met een felle discussie en dus hield ik me maar stil. Als God zo is, ben ik er klaar mee, dacht ik. Huilend kwam ik thuis. That escalated quickly – alweer.

Een wijze les van mijn moeder

Gelukkig is mijn moeder een soort therapeut, psycholoog en theoloog in een. ‘Op mensen kun je niet bouwen,’ zei ze. ‘Zij gaan elk hun eigen weg met God. Geen anticonceptie? Dat is hun ding. Hoedjes op naar de kerk? Hun straatje. Laat het bij hen en focus op jezelf. Ga God zelf uitzoeken! Lees in de Bijbel en leer wie God voor jou is.’ True that. ‘Maar het is stom dat ze dan wel oordelen over mij!’ wierp ik tegen. Later bedacht ik echter dat ik me daar ook niet druk over hoef te maken. Ik mag me op God richten, en bij Zíjn oordeel staat Jezus ertussen om voor me te pleiten. Pfieuw.

Kopje

Mijn moeder was nog niet klaar. Ze zei: ‘Dit is een slimme manier van de duivel om een voetje tussen de deur te krijgen. Hij laat je denken: “Dit is christen-zijn, en jij bent niet zo!”’ Poeh, daar moest ik even over nadenken. Wat een geniepig trucje. Ik wil het graag aan jou doorgeven, zodat je de gedachte kunt herkennen en een halt toe kunt roepen. Baseer je idee van God niet op wat andere mensen zomaar zeggen, maar bekijk wat God zélf eigenlijk zegt. Gelukkig is Hij zoveel groter dan al onze verschillende denkbeelden.

Wat hier mooi bij past, is het volgende stukje uit een boek dat ik las. Het is een gesprek tussen hoofdpersoon Mack en Jezus:

‘Is dat wat het betekent om een ​​christen te zijn?’ Het klonk nogal stom zoals Mack het zei, maar het was hoe hij probeerde alles in zijn hoofd samen te vatten.

‘Wie zei er iets over een christen zijn? Ik ben geen christen. ‘

Het idee raakte Mack als vreemd en onverwachts en hij kon er niet voor terugdeinzen om te grijnzen. ‘Nee, dat denk ik niet. ‘

(…) Opnieuw stopte Jezus. ‘Degenen die van me houden komen uit elk systeem dat bestaat. Ze waren boeddhisten of mormonen, baptisten of moslims, democraten, republikeinen en velen die niet stemmen of geen deel uitmaken van religieuze instellingen op zondagmorgen. Ik heb volgelingen die moordenaars waren en velen die zelfingenomen waren, sommigen waren bankiers en bookmakers, Amerikanen en Irakezen, Joden en Palestijnen. Ik heb geen zin om ze christen te maken, maar ik wil wel met hen meegaan in hun transformatie in zonen en dochters van mijn Papa, in mijn broers en zussen, in mijn geliefde.’

Zo zou je ook kunnen invullen: ze waren gereformeerd, evangelisch en PKN (en nog al die andere kerkstromingen). Interessant stukje hè? Mooi denkvoer voor de komende week. En raad eens? Het komt uit het boek De Uitnodiging van W. Paul Young. Heb ik toch nog een beetje gelijk ;)

Photo by Aaron Burden on Unsplash