Wat ik leerde van mijn trip naar Malawi

Vlak nadat de directeur van de daycare klaar is met vertellen, horen we in 1x achter ons gezang en een trommel. Een groep Malawiaanse vrouwen verzameld zich in de tuin om ons al dansend en zingend te verwelkomen. Het is een groot swingend feest en het voelt als een warm bad waar ik in terecht ben gekomen. Na een aantal nummers stoppen ze, we moeten helaas weer door met de wandeling.

Ik ben afgelopen februari met Edukans mee geweest naar Malawi, het zuidoosten van Afrika.

Edukans is een organisatie die zich inzet om onderwijs in ontwikkelingslanden te verbeteren. Ik ben mee geweest op het Going Global programma, in dit programma gaan leerlingen en leraren mee naar één van de landen waar Edukans werkt om daar op een school te kijken. We gingen met een groep van 7 docenten, 20 leerlingen en 4 begeleiders naar een school in Malawi. Deze reis heeft mij zo een andere kijk op het leven gegeven die ik graag wil delen met jullie.

Ongelijkheid door onze huidskleur

Iedere Nederlandse leerling wordt gekoppeld aan een Malawiaanse leerling en zijn buddy’s van elkaar. Mijn buddy heet Miracle en ze is 15 jaar oud. In het eerste gesprek valt me al gelijk op dat ze heel erg slecht Engels spreekt en erg terughoudend is richting mij. Later kom ik erachter waarom dit is. In een gesprek over het verschil tussen leven in Nederland en Malawi vraag ik wat ze denkt over Nederlandse mensen. Ze antwoordt dat er een groot verschil is tussen het onderwijs dat ik krijg, en het onderwijs dat zij krijgt. Ze vertelt me dat ze ervaart dat witte mensen slimmer zijn dan haar, omdat ze over moeilijkere onderwerpen les krijgt.

Ik had wel gelezen en gehoord dat ze dit zou kunnen denken, maar op het moment dat je een vriendschap opbouwt met iemand en ze je dit verteld komt dat heel hard binnen. Ze vertelt het met zo veel overtuiging dat ik er ook niet tegenin kan gaan. Volgens haar ben ik, iemand met een witte huidskleur, slimmer dan zij is. Het is oneerlijk dat haar kans op goed onderwijs minder is.

Onderwijs als vrouw? Zo normaal is dat niet!

Ook onder de Malawiaanen zelf heerst een enorme ongelijkheid. Vrouwen staan nog ver onder de mannen, we proberen dit bespreekbaar te maken door een programma dat “lifeskills” heet. Dit zijn lessen die gaan over rechten, grenzen en seksualiteit. We doen toneelstukjes en opdrachten om op deze manier best lastige onderwerpen toch bespreekbaar te kunnen maken.

In Malawi is het gebruikelijk dat vrouwen als tiener (12-18 jaar) uitgehuwelijkt worden aan een vaak veel oudere man. Zo gebeurde dit ook bij Flosy. Op het eerste gezicht lijkt ze één van de enige meiden te zijn die onderwijs heeft afgemaakt. Ze spreekt  bijvoorbeeld goed Engels. In het gesprek dat we met haar hebben blijkt heel anders. Flosy is namelijk pas 18 en heeft al een dochtertje van 5, reken maar en je komt uit dat ze 13 jaar was toen ze beviel van haar dochter Hope. Wow, dit zag ik niet aankomen.

Wanneer ik vraag hoe ze dan zo goed Engels spreekt vertelt ze het volgende. ‘My father Is high educated and he saw the importance of education. I was one of the only girls who was able to get educated and I was really grateful for that, but then I became pregnant. I stayed in school as long as possible and if I was at home, one of the other student used to visit me and would bring me schoolwork. That is why I could finish my school and get a job so I can pay school fee for my daughter. I know I am very lucky that my father saw the importance of education, it’s not normal for a girl to get educated. Some girls can get educated for 1 or 2 years but only 10% of girls finish their school. ‘

Flosy is het perfecte voorbeeld dat onderwijs belangrijk is en je echt betere kansen krijgt als je onderwijs hebt.

Dankbaar voor wat ik heb

Ik heb tijdens deze reis zo veel geleerd over hoe moeilijk het leven (vooral als vrouw)is in Malawi. Je staat lager dan de man, leeft in enorme armoede en er is eigenlijk geen uitzicht op een betere toekomst. Ik ben me zo veel meer bewust van hoe goed wij het hebben met een dak boven ons hoofd, elke dag eten, en zelfs school, waar ik echt niet altijd zin in heb, ben ik zo dankbaar voor.

Sta is stil bij wat je hebt en de kansen die je krijgt! Vind je dit lastig probeer dan elke avond 3 dingen te noemen of op te schrijven waar je die dag blij mee bent. Dit kan iets kleiners zijn als ik ben dankbaar voor het lekkere eten of iets groters als ik ben dankbaar dat ik overga. Probeer het eens uit!