Focus op God
Ik zit hier prima zo. Ik heb vrienden, familie, God, eten, een dak boven m’n hoofd en alles. Ik voel me op mijn plek hier, bewonder de mensen die zendeling zijn maar het zou niets voor mij zijn. Zomaar over God vertellen aan vreemde mensen? Mij niet gezien. Ik voel me prima hier, ben tevreden zo.
En toch, er knaagt iets aan me. Er kriebelt iets. Er moet iets gebeuren maar ik weet niet wat. ’s Avonds ben ik aan het piekeren en denk ik na over wat er nou met me moet gebeuren. Uitgeput val ik in slaap. De volgende morgen realiseer ik me dat ik vergeten ben te bidden. Maar ach, God geeft toch zijn antwoord niet zomaar op een briefje.
Stop hier! Hoor ik in mezelf. Stop! Ik ben te erg gaan leven alsof God zichzelf niet meer duidelijk maakt. Ik ben blind geworden voor de tekens om me heen. En dat gevoel diep vanbinnen beschrijf ik als een soort onvrede die ik mezelf heb aangepraat. Maar wat nou als ik eens mijn ogen open doe en het op een andere manier ga bekijken. Misschien is het wel een teken van God dat Hij wil dat ik Hem zoek.
En dat is waar ik me realiseer dat ik te gefocust ben op mezelf. Gebed is nodig. Ik heb God nodig. God geeft antwoord maar ik weet soms niet op wat voor manier. Ik moet mijn ogen en mijn oren openhouden en mezelf niet helemaal af gaan sluiten en gefocust zijn op één ding. Want als je gefocust bent op één ding, dan negeer je vaak de dingen die een andere richting op wijzen.
Liefs,
Rianne
Beeld: Nienke
Deze blog werd geschreven door Rianne
