Het Primark-effect
Na de nieuwsberichten over Primark over het uitbuiten van de werknemers in de fabrieken besloot ik er eens goed in te duiken. Wat is Primark nou precies? Waarom hebben ze zo’n succes en hoe zit het met de arbeidsomstandigheden in de fabrieken?
Wiki vertelt me dat Primark al heel wat jaartjes bestaat. In 1969 opende de eerste winkel haar deuren in Dublin. Inmiddels is het merk uitgegroeid tot een ware hype en zijn er totaal 287 winkels door heel Europa. In 2008 kreeg Rotterdam de eerste Primark van Nederland en inmiddels zijn er 10 winkels geopend en staan er nog 3 gepland.
Eigen merknamen, simpele stoffen, eenvoudige ontwerpen en goedkope leveranciers zorgen ervoor dat je met een klein budget heel goed kunt slagen! Alle ontwerpen zijn gemaakt in opdracht van Primark zodat in elke winkel originele spullen te vinden zijn. Men werkt met de formule van ‘fast fashion’ wat betekent dat er heel vaak nieuwe collecties zijn. Binnen zes weken kan een nieuwe lijn al in de winkel liggen. Uit onderzoek blijkt dat klanten vooral vrouwen/meiden zijn tussen de 12 en 35 jaar (surprise ;-).
Leuk!
Op de site van Primark vindt je het tabje Primania waar je een foto kun posten van jezelf in je nieuwe outfit. Aan de ene kant geeft dit een gevoel van erbij horen; de mensen die je ziet horen bij de ‘Primark club’. Aan de andere kant is het een leuke en mooie manier van de winkelketen om hun klanten te laten zien. De gewone vrouw, het gewone meisje; geen modellen. Best slim!
Je zou denken dat de andere winkeliers balen als er een nieuwe Primark in hun winkelstraat komt. Niets is minder waar; ze staan te juichen! Als je een Primark buurvrouw krijgt levert je dat 15-20% meer publiek op langs jouw winkel. Dat is natuurlijk niet verkeerd.
Nadelen
In Groot-Brittannië hebben ze ontdekt dat er in de buurt van Primark winkels 30% meer kleding werd weggegooid. Niet zo gek natuurlijk als je bedenkt dat je makkelijk een nieuwe outfit aanschaft voor weinig geld! Helaas is dit een enorme belasting voor het milieu.
De arbeidsomstandigheden in de fabrieken waar Primark zijn materialen afneemt zijn slecht; dat is inmiddels meer dan duidelijk. De winkelketen neemt haar verantwoordelijkheid, maar voorlopig is dat nog niet voldoende. Nog steeds worden meiden van 15 jaar uitgebuit en, als we de onderzoekers van de SOMO (Stichting Onderzoek Multinationale Ondernemingen) goed begrijpen, soms zelfs opgesloten.
Kleedgeld
Toen ik 12 was kreeg ik kleedgeld en zakgeld waar ik alles voor moest kopen. Dat was eerst 50 gulden per maand, ongeveer hetzelfde als 50 euro nu. Winterjassen, schoenen en spijkerbroeken (dat moest toen een Levi’s 501 zijn) hakten er behoorlijk in. Toen vond ik dat niet altijd leuk maar ik heb er ontzettend veel van geleerd!
Je begrijpt dat ik stond te juichen toen de eerste Hennes in Nederland kwam en ik kan me alles voorstellen bij de hype rondom Premark. Wat heerlijk dat je er met een klein budget toch zo lekker kunt shoppen.
Kritisch en eerlijk
Toch is het goed om kritisch te zijn en op te blijven letten waar je je kleding koopt. Vooral het gebruik van tweedehands kleding is goed voor je portemonnee en indirect voor het milieu en de arbeidsomstandigheden van mensen in India.
Op marktplaats kun je kleding scoren die nog nieuw is omdat iemand bijvoorbeeld een verkeerde maat heeft gekocht. Voor andere ideeën op het gebied van eerlijke kleding of duurzaam shoppen kun je deze blogs nog eens lezen.
Voor Primark is zo’n onderzoek in de media natuurlijk niet fijn maar het zorgt er wel voor dat ze harder gaan werken aan hun imago. Ze merken zo dat ze in de gaten worden gehouden en dat is goed. Wie weet betalen we over een paar jaar iets meer bij Primark maar zijn de arbeidsomstandigheden wel verbeterd. Doel bereikt!
