Waarom ik toch nog even iets ga zeggen over dikke sportende meiden

…want vorige week was het niet alleen stormachtig weer in Nederland, maar waaide er ook een andere storm. De maat 42 paspop die Nike onthulde in Londen zorgde voor heel veel ophef. Niet alleen in Londen dus, maar ook in ons kleine kikkerlandje. En er is al veel over gezegd en gesproken (in Pauw bijvoorbeeld, vanaf minuut 48), maar ik doe ook nog even een duit in het zakje!

De status: Olcay Gulsen zei in RTL Boulevard dat ze het onwaarschijnlijk vindt dat een vrouw met deze maat fit genoeg is om te gaan sporten. Waarop Caroline Tensen zich afvroeg of dikke vrouwen überhaupt wel willen sporten in zulke strakke kleding. Dit samen was de vlam in de pijp, en terecht!

Vanuit stereotypes denken

Nu weet ik niet welke maat kleding jij draagt, maar als ik naar mijn eigen kledingkast kijk zie ik daar items hangen van maatje S/36 tot maatje M/38/40 en ook maat XL/42/44. Want zoals iedereen tegenwoordig wel weet: elk kledingmerk hanteert zijn eigen maten, en soms wil je een shirt dat wat ruimer zit, soms eentje die strakker valt, en alles wat je bij Zara koopt moet je sowieso twee maten groter kopen…

Wat Olcay deed was alleen naar de kledingmaat kijken en van daaruit verder redeneren: als je maat XS hebt ben je slank, én dus fit. Heb je maat XL dan ben je dik, én dus ongezond. En Caroline’s gedachte dat dikke mensen niet in strakke kleding zouden willen sporten, kwam misschien vooral uit haar eigen idee voort, want waarom zou je als dik persoon niet je lijf mogen en willen laten zien? Puur stereotype denken wat beide dames deden.

Waarom stereotypes zo giftig kunnen zijn

Stereotypes helpen je om anderen in een hokje te stoppen, maar het is een vast beeld van iets of iemand wat helemaal niet klopt. Soms helpt dit beeld je, maar wat je eigenlijk doet is dat je je blind staart op een aanname die je hebt van iemand, zonder dat je de ander daadwerkelijk kent. Het staat vriendschappen in de weg, mooie onverwachte ontmoetingen en zoveel meer.

De aanname dat dikke meiden per definitie al niet gezond zijn, en zeker niet fit, is een valse aanname. Er zijn meiden die dik zijn, maar elke week 100 kg liften in de sportschool, 15 km hardlopen en super gezond eten. Er zijn meiden die dun zijn, maar elke dag een zak chips leeg eten en niet zonder hijgen de trap in huis opkomen. Het getal op de weegschaal, de maat van je kleding: het zegt niks over je lichamelijke fitheid of hoe gezond je bent.

De aanname dat dikke meiden niet in toffe sportkleding willen sporten om fitter te worden, zorgt ervoor dat jij misschien wel niet naar die sportschool durft, of niet naar de training van die toffe teamsport waar je graag op wil.

De aannames die we allemaal hebben over dikke meiden die sporten zorgen voor gif in je gedachtes, die zijn voor niemand goed. Voor je sportende zelf niet, en voor je niet-sportende zelf niet.

Laat je maat niet bepalen wat je doet

Dus: ditch die stereotypes en ga er op uit. Trek je sportkleding uit kast, ga met de scooter naar de sportschool of op de fiets, maar laat je niet door de maat van je kleding of het getal op de weegschaal (waarom staan we daar nog op?!) vertellen wat je wel of niet zou moeten doen, of wel of niet zou moeten eten. Trek je eigen plan, maar laat je niet door de Olcay’s van deze wereld vertellen dat je niet fit genoeg zou zijn voor de sportschool. Go get ’em girl!