God is my cheerleader: geloof als mentaal medicijn

Alles wat Linda de Mol aanraakt verandert in goud. Alles wat ik aanraak verandert vaak in een awkward situatie waar ik dan weer eindeloos over na ga denken, waardoor ik van mezelf baal (en eigenlijk zonder goede reden). Vooral in de donkere dagen; dan voel ik me snel down. Voorheen appte ik dan een vriendin of ging ik emo-eten en Netflixen. Tegenwoordig bid ik. En dat helpt.

Mensen die mij ‘oppervlakkig’ – als in een beetje – kennen, zullen misschien niet zo snel verwachten dat ik echt heel erg down kan zijn. Dat is een van de voordelen I guess als je uit ongemak gaat ratelen en grapjes gaat maken. Dan vinden mensen je snel vrolijk. Hoe dan ook, ik kan wel vaak echt down zijn. Dan heb ik alleen maar negatieve gedachtes, kraak ik alles wat ik doe/denk/zeg/aanheb af en kan ik heel lang in die duistere mood blijven hangen. Duister inderdaad; het tegenovergestelde van licht dus. En niet licht = niet van God. Vroeger kon ik daar onwijs in blijven hangen. Huilen, in bed blijven liggen, bitter op Instagram rondkijken hoe iedereen het zogenaamd beter heeft, nog meer huilen. Een pity party noemen ze dat; zwelgen in je zelfmedelijden. Gezond om af en toe te doen (bijvoorbeeld als je ongesteld bent ofzo) maar niet gezond om een jaar in te blijven hangen, zoals ik ooit heb gedaan. Dus ging ik in therapie. Praten, medicijnen, de hele mikmak. Onwijs nuttig hoor, vooral het praten heeft me destijds geholpen. Maar wat pas écht hielp, was God. Hem vinden en daardoor mezelf in Hem.

Don’t: van je pity party een feestweek maken

Ik heb zo vaak tijdens een pity party in wanhoop gebeden. Echt gejankt, gesmeekt, vragen gesteld en vervolgens gefrustreerd gebaald omdat er geen magische, zware stem uit de hemel klonk om me antwoord te geven. Die party kreeg daardoor een after party en die duurde soms wekenlang. Want als je goed leest zie je dat ik schrijf ‘zo vaak gebeden’. En daar ging het mis. In plaats van één keertje dingen aan God te vragen, mijn gevoelens te uiten en het daarna aan Hem over te laten en op Zijn leiding te vertrouwen, bleef ik maar bidden. Stel je voor: je BFF vraagt je of ze dat rode jurkje kan hebben en jij zegt ja. En daarna appt ze een week lang elke dag ‘Kan ik dat jurkje hebben? Denk je écht?’ Goeiedagschotel, wat irritant. Ze luistert niet. Ze blijft ergens in hangen, ze gaat niet vooruit.

Do: loslaten en je aan laten moedigen

Er is een verschil tussen bidden en luisteren, iets loslaten en dan vertrouwen. Makkelijker gezegd dan gedaan, maar het is mogelijk. Pas als je accepteert dat je het niet alleen kunt en hoeft te doen, kun je vooruit, uit de duisternis. Soms duurt dat een paar dagen, soms een paar weken. Maar Hij is er. You can do it. Let go, let God. En Hij heeft zoveel tools voor ons om ons erdoorheen te slepen. Naast bidden hebben we natuurlijk de Bijbel – die vol prachtige bemoedigingen en wijsheden staat, speciaal voor jou – en is er toffe worship muziek waar je naar kunt luisteren. Iemand uit mijn kerk zei ooit: “Je bent een lege fles wijn. Het enige wat je hoeft te doen is de kurk open te trekken zodat de Heilige Geest binnen kan stromen.” Hoe tof is dat? Je letterlijk laten vullen door Hem, zodat die duistere gedachten op donkere dagen letterlijk overspoeld worden door Zijn liefde. Dus laat je aanmoedigen, zoek juist op die momenten goede invloeden op. Al ben je je eyeliner aan het doen terwijl je eventjes worship luistert, of je leest letterlijk een paar seconden de Tekst van de Dag op de Bijbel app: ik geloof heilig dat dat (onbewust) effect heeft.

Bemoedigende Bijbelteksten (er zijn er nog véél meer)

Psalmen 103:3

Psalmen 147:3

Filippenzen 4:13

2 Korinthiërs 12:9 en 10

Efeziërs 6:10

Jesaja 41:10

Deuteronomium 31:6

2 Samuël 22:33

Filippenzen 4:6

Psalmen 37:5

Wat doe jij als je je down voelt? Zou je hierover op het forum door willen praten? Let us know!