Iemand vloekt! What to do?
In de klas, op straat, in de trein… Als je erop gaat letten, wordt er zóveel gevloekt. Een uiting die ‘lekker in de mond ligt’ als iemand zich bezeerd heeft, het ergens niet mee eens is, of gewoon enthousiast is. Elke keer als ik een vloek hoor, doet het me vanbinnen een beetje pijn. Klinkt vroom hè? Maar toch is het zo. Er wordt gespot met onze God. Onze héilige God, de Heerser over hemel en aarde. Naast het feit dat dat onszelf pijn kan doen, doet het vooral Hem verdriet. Het gaat in tegen het derde gebod: ‘U zult de Naam van de Heere, uw God, niet ijdel gebruiken, want de Heere zal niet voor onschuldig houden wie Zijn Naam ijdel gebruikt’ (Deuteronomium 5:11). Gods naam, en ook die van Zijn Zoon, niet ‘zomaar’ gebruiken in een random, oneerbiedige setting.
Oké, duidelijk. Als christenen weten we dit en proberen we ons aan dit gebod te houden. Maar… Wat doe je als je anderen hoort vloeken – mensen die er geen kwaad in zien? Sta je op en zeg je er iets van, of laat je ze hun gang gaan?
Opdracht
Ikzelf vind dit altijd lastig. Het is niet makkelijk om iemand er op aan te spreken, en eerlijk is eerlijk: vaak zit men er niet op te wachten. Wat lezen we hierover in de Bijbel?
In Galaten 6 staat het volgende:
‘Vrienden, jullie laten je leiden door de heilige Geest. Maar stel dat iemand van jullie toch iets verkeerds doet, dan moeten jullie hem op een vriendelijke manier helpen om weer het goede te doen. Help elkaar altijd. Dan leef je volgens de wet van Christus. En denk niet dat je zelf beter bent dan anderen. Want dan bedrieg je jezelf. Laten we daarom steeds het goede blijven doen, en volhouden tot de dag dat Christus terugkomt. Zolang we daarop wachten, moeten we dus goed zijn voor iedereen, en zeker voor andere christenen’ (Vers 1a, 2-3, 9-10).
We hebben de opdracht om het goede te doen, en de ander te helpen als hij of zij niet het goede nastreeft. Op een vriendelijke manier! Je mag er dus best iets van zeggen als iemand vloekt. Maar dan niet veroordelend, maar uit liefde tot diegene. Zo van: “Hee, ik zou het fijn vinden als je dat niet meer doet (als ik erbij ben).”
Niet wij, maar Hij
Betekent dit dat je iedereen moet wijzen op de fouten die ze maken? Dat is een onbegonnen werk natuurlijk. Vraag God om wijsheid in situaties en om door jou heen te werken. Hij zal je helpen om je tot een licht te laten zijn. Hij weet uiteindelijk wat het beste is in elke situatie! ‘Want het is God, Die in u werkt zowel het willen als het werken, naar Zijn welbehagen’ (Filippenzen 2:13).
De balk en de splinter
Ten slotte: de moraalridder uithangen hoeft ook weer niet. Je kan nog zoveel zeggen over de ‘fouten’ van de ander, maar vergeet niet eerst naar jezelf te kijken. Niemand is volmaakt! Leer van Mattheus 7:3-5 (verhaal van de balk en de splinter), en van Galaten 6:3, 4a: ‘En denk niet dat je zelf beter bent dan anderen. Want dan bedrieg je jezelf. Kijk juist kritisch naar de dingen die je doet.’
Pfoeh, lastig onderwerp he? Hopelijk ben je wat wijzer geworden. Hoe je er ook in staat, je mag het bij God brengen. Bid voor degenen die Hem niet (willen) volgen en bid dat de Heilige Geest in jou en hen mag komen wonen. Lees Galaten 5:22-26 ook nog maar eens :).
Succes!
Wat doe jij als mensen in je omgeving vloeken?
