Lifehack: N.I.V.E.A. (niet de zalf)

Je fietst langs iemand en diegene kijkt je fronsend aan. Heb je iets geks op je gezicht ofzo? Je loopt langs een groepje meiden en ze beginnen te giechelen net als je ze passeert. Lachen ze je nou uit…? Je wilt eigenlijk niet naar het feestje van een vriendin want je bent supermoe maar je durft niets te zeggen, want dan wordt ze vast boos. News flash: al deze voorbeelden zijn herkenbaar én dikke vette onzin. De nieuwe regel: N.I.V.E.A.

N.I.V.E.A: Niet Invullen Voor Een Ander

Een knappe man van een jaar of veertig stond op een podium in een kerk in Groningen en vertelde hoe onzeker hij soms werd van zichzelf. Dat verbaasde me. Een superknappe vent, met een leidinggevende functie, een leuk gezin, etc. Hoezo is hij onzeker? Hij gaf een paar voorbeelden: als iemand hem een mailtje met wat feedback stuurde, nam hij het gelijk persoonlijk op. Wanner iemand uit de kerk bij hem kwam met een probleem en hij ze advies gaf, dacht hij daarna gelijk in hun ogen te lezen dat het echt the worst advice ever was geweest. Het maakte eigenlijk niet echt uit wat hij deed; hij wist altijd wel het ergste te denken. Totdat iemand tegen hem zei: N.I.V.E.A. Niet Invullen Voor Een Ander. Een eyeopener voor hem. En voor mij ook, toen hij dat op het podium deelde.

De wortel van onzekerheid

Man o man wat vul ik veel voor anderen in. Als iemand iets over mijn kleding zegt (“Wauw je outfit, helemaal Coby!” – is dat een dis…?), eventjes naar mijn mond kijkt tijdens een gesprek (heb ik iets tussen mijn tanden? Vind je mijn tanden geel?) of lacht om iets wat ik zeg wat eigenlijk geen grap was (ben ik dom, lach je me uit …?). Of iets niet durven vragen aan iemand, omdat diegene ‘toch nee zegt’. Of woorden draaien in een compleet nieuwe betekenis tijdens een ruzie. “Oh dus je bedoelt DIT en DIT?!” De lijst gaat door en door. Ik kan elke situatie omzetten in een pijnlijk en twijfelachtig moment voor mezelf. Niet omdat het zo ís, maar omdat ik iets invul vanuit mijn eigen onzekerheid. En doen we dit niet allemaal? Is dat niet wat ons tegenhoudt om op iemand af te stappen, nieuwe vrienden te maken, in de les je vinger op te steken, iets nieuws te proberen? Zo zonde! Ik geloof echt dat invullen voor een ander de wortel van onzekerheid is.

N.I.V.E.A, N.I.V.E.A, N.I.V.E.A

Het klinkt misschien suf (daar ga ik alweer met invullen) maar het hele N.I.V.E.A. idee helpt me nog elke dag door awkward situaties heen. Laatst kwam ik in een winkel een ex tegen (help) en hij negeerde me. Tenminste, daar ging ik van uit. Maar ik had een bril op én mijn haar is compleet anders, dus wie weet herkende hij me gewoon niet. En trouwens; wat als hij me wel negeerde? Misschien schrok hij zich wel zo lam dat hij zelf hartstikke onzeker werd? Hoe dan ook: ik ging gelijk van het slechtste uit. Dat ik daarna struikelde en voor zijn neus mijn knie bezeerde en uit paniek een soort pirouette deed en letterlijk wegrende hielp ook niet. Maar hé: N.I.V.E.A! Vul niet iets voor anderen in, maar ga bij jezelf na waarom je dat überhaupt doet. Vanuit onzekerheid; en dat mag je bij God leggen. Want Hij wil niet dat je je rot voelt over jezelf – en al helemaal niet dat je jezelf neerhaalt. Leg het bij Hem neer in gebed, laat het daarna los en N.I.V.E.A, N.I.V.E.A, N.I.V.E.A!