Andere kerst dan anders…
Vorige week had Eline al een berichtje op Facebook geplaatst. Over de vluchtelingen in Amsterdam en Den Haag die nergens heen kunnen. En of je daar eens bij stil wil staan. En misschien wel iets wil doen voor ze.
Vluchtelingen? Watte?
Misschien heb je het niet helemaal mee gekregen. Logisch. In het nieuws hoor je niet veel meer over de vluchtelingen, en tja, christmas is just around the corner. Met kerst wil je natuurlijk aan leuke dingen denken, aan gezelligheid met familie en lekker eten, en aan mooie jurkjes en fijne make-up.
Maar die vluchtelingen dan he… Deze vluchtelingen zijn ooit naar Nederland gekomen, lang of kort geleden, en ze hadden hoop op een betere toekomst. Een veilige toekomst bijvoorbeeld. Bijvoorbeeld omdat ze in eigen land bedreigd werden omdat de extremisten in hun land vonden dat ze voor de Amerikanen werkte, en dat was slecht. Of omdat ze niet van dezelfde moskee waren, maar juist van de andere. En dat ze daarom met de dood bedreigd werden.
Nu mogen ze dus niet meer in Nederland zijn, maar ze kunnen ook niet terug naar hun eigen land. Simpelweg omdat ze in hun eigen land worden bedreigd met geweld, gemarteld kunnen worden of misschien wel de dood in ogen kijken. Sommige landen accepteren mensen die niet vrijwillig terug willen, niet meer in hun land. En andere landen in Europa sturen deze mensen ook weer terug naar Nederland, en dat is nu juist de plek waar deze mensen niet mogen zijn (en dat laten we merken ook: ‘s nachts mochten de tenten bijvoorbeeld niet dicht, ook niet toen het vroor en sneeuwde. Ze zouden eens kunnen gaan kamperen zeg!)
Is dat nou kerst?
Je kunt je afvragen of dat nou echt kerst is. Kerst is toch vrede en blijdschap? Blijkbaar leven wij in een land waar we mensen die niks hebben gewoon op straat zetten. Blijkbaar leven we in een land waar we mensen die ons nodig hebben aan de kant laten liggen en ze voorbij lopen. Laat ze maar staan op een veldje in de kou, regen en sneeuw.
En ik moet eerlijk zijn: wat doe ik dan? Het enige wat ik doe is me boos maken. Ik ben niet bij de vluchtelingen langs geweest, het is ‘tenslotte’ aan de andere kant van het land. Ik heb er niet extra over getwitterd, niet extra over geblogd en niet extra over gefacebooked. Ik ben geen petitie begonnen en ben geen warme dekens gaan brengen. Ik heb eigenlijk helemaal niet zo veel voor ze gedaan, behalve intens mee geleefd, de Facebookpagina’s geliked en een extra schietgebedje.
Anders dan alle andere
Toen Jezus werd geboren was het ook nogal anders zoals verwacht. Maria en Jozef konden nergens heen, en Maria moest uiteindelijk tussen de dieren bevallen. How To Throw A Christmas Party schreef een mooi liedje dat eigenlijk wel bij de situatie past.
Maria zingt in dit lied: deuren / wie ziet mij staan / dicht geslagen / wie kent mijn naam / we lopen / waar moet ik heen / nu al dagen / blijf je wel bij me / ik ga gebukt onder ‘t gewicht / ik draag de angst op mijn gezicht
Het sluit helemaal aan bij de situatie van de vluchtelingen. Ik hoop dat het je raakt, net zoals het mij raakt. Ik hoop dat je er een net wat ongemakkelijkere kerst door hebt, zodat je een beetje meer meeleeft met mensen die het echt een stuk slechter hebben dan jij!
