Happy Sunday: je bent niet alleen

Twee vrouwen lopen op zondagmorgen snel naar het graf. Ze komen daar aan, en de steen voor dat graf is weg gerold. Er zit een engel op, en het is het meest vreemde moment dat ze ooit hebben mee gemaakt. Is het dan toch waar wat Jezus al die tijd al had gezegd? De engel stuurt ze terug naar de groep, vertel de leerlingen dat Hij is opgestaan uit de dood. En dat doen ze, ze lopen terug. En dan komen ze Jezus tegen, en Hij praat met hen.

Het verhaal van Pasen is zo’n bijzonder en bizar verhaal tegelijk. De mens Jezus had die drie dagen dood niet aan gekund, maar omdat hij ook God is kon hij de dood overwinnen. Hij staat in levende lijve voor de vrouwen en praat met ze!

De dood van Jezus laat zijn diepe liefde voor ons zien, laat zijn liefde voor de mensen zien. Maar het mooie van Jezus is dat dit niet het enige moment is waarop hij die liefde laat zien. Waar God voor mij vaak meer afstandelijk is, meer als regisseur aanwezig is, als wever het patroon van het kleed ziet ontstaan terwijl ik aan de achterkant tegen de lelijke eindjes aan kijk, is Jezus de persoon die naast me staat.

Jezus wil graag bij ons zijn, en dat laat hij in de bijbel ook zien: hij trekt jaren met een groep mensen op, reist met hen samen door het land. Hij leert mensen over God, viert feest met hen, treurt met hen en om hen. Geeft mensen te eten, hij ziet wat ze nodig hebben. Hij blijft bij ze, en hij heeft die mensen nodig als hij die laatste momenten van zijn leven in gaat. Hij houdt van ze, tot het bittere einde, tot het moment dat ze hem verlaten en verklaren hem echt niet te kennen, en daarna ook nog steeds.

No matter what: Jezus houdt van jou. Dat je de dood niet in de ogen hoeft te kijken is prachtig, dat heeft Jezus voor je gedaan. Maar zijn diepe liefde voor jou zit ‘m niet alleen daarin, dat zit ook in die onvoorwaardelijke liefde die hij je laat zien. Je bent niet alleen, Jezus staat naast je!