Hokjes en vakje – positive thinking
Martanja komt ze overal tegen: mensen! En ze wil ze in hokjes en vakjes stoppen. Nare eigenschappen – wat doe je ermee? Of: hoe kom je er vanaf?
Vandaag reed ik naar het centrum. Even langs de HEMA om foto’s van mijn verjaardag op te halen en een nieuwe shampoo kopen. Hup op de fiets, trap trap trap, fiets op slot, stap stap stap, koop koop koop en terug naar huis. Naar het centrum fietsen is echt zo gebeurd, 5 minuutjes hooguit. En joh, je moest eens weten hoeveel mensen ik onderweg tegenkom. In die korte 5 minuutjes.
Trashy
Het begint al in de straat: een man met een geel hesje staat bij de uitrit van zijn flat. Ik negeer hem, want alle flatjes die haaks op mijn appartementenflatje staan zijn eigenlijk een beetje trashy. De straat uit, waar een aantal studenten lopen. Twee meisjes, één jongen en het zijn vast huisgenoten. Het ene meisje heeft trouwens wel een beetje gekke krulletjes, en die jongen een spijkerbroek die eigenlijk niet meer kan. En ik fiets door. Een met een kaal hoofd, een bomberjack en een herdershond. Hopelijk kom ik die niet tegen in het donker. Een vrouw die er ouder uitziet dan ze waarschijnlijk is… rimpels!
Hokjes en vakjes
Ik ga zo maar door. Baliemedewerker die me lang laat wachten. Verkoopmedewerkster die me lastig valt met de vraag of ze me kan helpen (en dan zeg ik nog niks over die afgrijselijke blauwe oogschaduw).
En dit alles in dat half uurtje dat ik weg ben. Ik. Ben. Vreselijk. Mijn vriendinnen weten het wel, als Martanja kijkt dan is er al een hoop mis. Mijn blik spreekt boekdelen, of in de meeste gevallen, afkeuring. Ik stop mensen vaak in hokjes en vakjes en ik weet niet zo goed waarom ik het doe.
Ik weet het wel. Ik weet dondersgoed waarom ik andere mensen in mijn hoofd naar beneden haal. Ik doe het zodat ik me beter voel. Ik ben dan natuurlijk mooier en beter en succesvoller en vast ook gelukkiger. Maar dit artikel staat niet voor niets in de badkamer. In de badkamer kijk je in de spiegel. Als ik in de spiegel kijk, zie ik een meisje met twee bruine ogen en donker haar. Ik zie een meisje dat er niet bepaald uit ziet als een topmodel. Werkelijk waar, wat haal ik me in mijn hoofd? Ik beter dan anderen? Ik gelukkiger dan anderen?
Tsss!
Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik vind dit niet bepaald een goede eigenschap van mezelf. Sterker nog, ik zou het wel chill vinden als ik deze nare eigenschap niet bezat. Hoewel ik dan natuurlijk wel met iets anders naars zit op gescheept, wat tja, ook niet chill is. Zelfreflectie is trouwens heel nuttig, en daar helpt dit stukje zeker bij. Want weet je wat het punt is: bij de mensen die ik ken zie ik alleen de goede punten. En ik wil iedereen ook graag laten geloven dat ik altijd het positieve en goede in mensen zie, en dat ik vooral niemand naar beneden haal.
Dus, goede voornemen: positieve gedachten uitstrooien over deze wereld. Al is het maar om mijn hartje wat mooier te maken.
Herken je je hierin? Of juist niet? En wat ik jouw nare eigenschap? En nog belangrijker… wil je het fixen?
