Wat als je ouders gescheiden zijn
Deze maand staat in het teken van onze ouders. We hebben het over je ouders en jezelf, en we denken ook na over de ouders van Jezus. In deze blog praten we over de minder leuke kanten van het leven met ouders, en specifiek als je ouders niet meer bij elkaar zijn door een scheiding.
Been there
In Nederland gaat één op de drie huwelijken kapot. Dat is eigenlijk best veel, maar het lijkt ook best een ver van je bed show als je niemand kent die gescheiden is. Toen ik op de middelbare zat, had ik geen vriendinnen met gescheiden ouders. Tijdens mijn studie kende ik ook niemand met gescheiden ouders. Het leek nogal ver weg.
Tot ik op een maandag een mailtje kreeg van mijn ouders. Of ik die avond even naar huis wilde komen, ze wilde praten. De schrik sloeg me om het hart, waar zou dit over gaan? Een scheiding kwam niet eens in me op. Nou ok, het kwam in me op toen ik bijna thuis was. Maar je eigen ouders, die uit elkaar gaan? Dat kan niet, toch?
Scheur in je wereld
Als je ouders uit elkaar gaan dan is dat echt een scheur in je wereldbeeld. Alles wat zeker was staat dan finaal op z’n kop. Je dacht dat de ruzie tussen je ouders gewoon wel een keer over zou gaan. Of je dacht dat het wel normaal was dat je vader zo vaak werkte, en dat het normaal was dat je moeder nauwelijks met je vader praatte. Of andersom. Een crisis heeft iedereen wel eens een keer, toch?
Ik dacht dat mijn ouders in zo’n crisis zaten en dat ze er wel een keer uit zouden komen. Helaas was dat niet zo en verhuisde mijn vader die week per direct naar iets anders.
Hoe deal je met gescheiden ouders?
En dan? Je hebt het slechte nieuws gehad, en hoe ga je dan verder? Ik belde gelijk mijn vriendje en hij haalde me ‘s avonds van de trein op. Ik heb heel veel gehuild en een dag school geskipt. In vond het fijn om lekker op mijn eigen plekje te zijn, zonder mijn ouders. Maar als je nog thuis woont, dan gaat dat misschien niet helemaal op. Soms helpt het om een dag thuis te zijn en de boel de boel te laten: geen school voor een dag, niet je avondje sporten, maar wel een avondje huilen of praten of samen stil zijn met je familie of je beste vriendinnen. Soms helpt het juist om je boosheid er lekker uit te sporten en juist niet thuis te zitten. Het is belangrijk om te onthouden dat iedereen anders met zo’n heftig bericht omgaat; niemand is hetzelfde.
De eerste paar weken na de scheiding van mijn ouders waren niet leuk: ik zou mijn verjaardag nog thuis vieren maar dat liep nu anders. Ik hielp mijn vader wel met de inrichting van zijn nieuwe huisje, maar dat was ook extra confronterend. En als ik even met mijn moeder belde, wilde ik automatisch ook even met mijn vader bellen. Ik was boos en verdrietig en nog meer boos en nog meer verdrietig en nog meer boos en nog meer verdrietig. En de pijn en verdriet blijven nog wel even, maar het slijt wel een keer (ook al kan je dat nu nog niet zo bedenken).
Maar hoe stom het ook is: je went er ook aan. Op een gegeven moment zijn alle moeilijke ‘eerste’ momenten geweest: de kerstdagen, je verjaardag, de zomervakantie, Sinterklaas, een belangrijk ander moment zoals begrafenis of een diploma-uitreiking, of later misschien je trouwdag.
Eigen toekomst
En hoe dan verder? Je ouders zijn uit elkaar, krijgen misschien een nieuwe partner (die je misschien helemaal niet zo leuk vindt) en jij wordt ouder. Straks ben je gewoon een soort nummertje in de statistiek hoewel dat voor jou niet zo voelt. En als je ouder wordt vindt je misschien ook een vriendje, en wat dan? Ga je dezelfde keuzes maken als je ouders? Gelukkig ben jij nog altijd jij, en hoewel je echt bepaalde (vervelende) eigenschappen van je papa en mama hebt gekregen, ben je niet dezelfde. En dus zal je ook niet dezelfde keuzes maken. Je maakt een eigen toekomst, met eigen keuzes. Succes!
