Angststoornis deel 3: Coronacrisis en een angststoornis
Helaas zitten we nu allemaal al een hele lange tijd in de coronacrisis. Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar ik ben er wel echt klaar mee… Niet normaal met andere mensen kunnen zijn of je opa en oma een knuffel kunnen geven. Daarnaast niet uitgebreid je verjaardag kunnen vieren. Helaas is het voor sommige mensen nog iets ingewikkelder. De mensen die mentaal niet stabiel zijn. Deze tijd kan voor hen niet helpen bij de herstelweg. Ik wil in het derde deel van mijn serie over de angststoornis behandelen hoe het is voor mij met een angststoornis, om te leven met en in de coronacrisis.
Als je de eerdere delen nog niet hebt gelezen, kan je hier klikken voor deel 1 en deel 2!
Onzekerheid
De coronacrisis was natuurlijk heel nieuw in maart toen alles begon. Niemand wist precies wat er ging gebeuren en dat was best een onzekere tijd. Elke dag kon alles anders zijn. Dat begon ik te beseffen toen. Dat is eigenlijk altijd al zo, elke dag is anders. Maar omdat het toen allemaal zo anders was, wist je niet wat het virus ging doen. Die onzekerheid gaf mij veel spanningen. In het eerste deel van de coronacrisis zat bijna iedereen alleen maar thuis en ging het nieuws over maar één ding: corona.
Besmet-angst
Hoe langer het duurde hoe meer angst er bij mij kwam. Ik had al snel 24/7 de angst om ziek te worden. Niet de angst om zelf erg ziek te worden, maar om het niet door te hebben en dan mensen te besmetten. Die angst is eigenlijk nu nog steeds aanwezig. Je zult misschien wel begrijpen dat ik erg moe van die spanning word. Dag in dag uit bang bij elk klein hoestje. Misschien klinkt het voor andere mensen erg overdreven, maar in mijn hoofd is dit constant aanwezig. Ik was daarom ook erg bezig met goed aan de maatregelen houden. Nu heb ik er wel wat meer controle over, het is niet meer zo dat ik extreem veel mijn handen was zoals eerst. Natuurlijk hou ik me wel gewoon aan de algemene regels!
Quarantaine-angst
In de laatste paar weken is er nog een angst bij gekomen, namelijk om in quarantaine te komen doordat iemand in mijn omgeving het heeft. Het klinkt misschien heel raar, maar ik ben erg bang voor die tien dagen thuis. Mentaal is het door alles wat er nu gaande is bij mij (dit komt in deel 4 van de serie nog), niet de goede kant op aan het gaan. Ik heb die sociale contacten wel echt nodig, maar het allermeest de hulpverlening waarmee ik gesprekken heb. Gelukkig zie ik ook wel ergens nog perspectief in. Ik denk maar zo, uiteindelijk komt dat ook wel goed!
Somber
Helaas is er door alles wat er gebeurt bij mij ook een somber gevoel gekomen. Een gevoel dat ik lastig vind om te omschrijven. Het gevoel waarbij ik neerslachtig ben, en negatief denk. Dat is erg lastig, het maakt me moe en daardoor is het voor mij lastiger om te genieten van dingen die ik normaal heel leuk vind om te doen.
Voor jou
Mocht jij je nu somber of angstig voelen, weet dat het er mag zijn en probeer het, hoe moeilijk het ook is, te accepteren. Praat er over met mensen die je vertrouwt. Je kunt dagelijks chatten bij stichting Chris of de kindertelefoon. Mocht het echt niet goed gaan dan kun je altijd 24/7 op 113.nl chatten met een hulpverlener of bellen naar 0800- 113. God is er altijd bij. Hij houdt van je en geeft je kracht!
Photo by Parastoo Diba on Unsplash
