The Boy, The Mole, The Fox and The Horse | Part eight

We zijn alweer aanbeland bij les acht in het boekje The Boy, The Mole, The Fox and The Horse van Charlie Mackesy. Deze les gaat gelijk heel diep. Hij gaat over ons leven. De richting van ons leven, om precies te zijn.

Heb je de andere zeven lessen al gelezen? Je kunt ze hier vinden: les 1, les 2, les 3, les 4, les 5, les 6 en les 7.

Les 8 | Everyone is trying to get home

Deze les speelt zich ongeveer halverwege het boek af. De Jongen en De Mol hebben inmiddels De Vos ontmoet. Samen zijn ze al een tijdje onderweg.

“Sometimes I feel lost.”, said the boy.

“Me too”, said the Mole, “but we love you, and love brings you home.”

Herken je dat? Het Engels zegt het zo mooi: ‘to feel lost’. Voel jij je weleens ‘lost in this world’ (yes, quoting Anouk)? Ik best vaak. Niet meer zo vaak als vroeger, moet ik zeggen. Vooral toen ik de leeftijd van een jaar of 15-16 had, voelde ik me zo vaak ‘lost in this world’. Niet goed wetende wat ik met mijn kleine wereldje in de grote wereld aan moest. Voor mij was dit een heftige periode. Ik ging door een stevige depressie heen. Ik voelde me verloren in de wereld en verloren in mijzelf.

Of eigenlijk had ik het idee dat ik mijzelf verloren was. En dan twijfelde ik weer of ik mijzelf eigenlijk ooit echt gekend had. Want: wie was ik nu eigenlijk? Wat voor betekenis gaf ik aan deze wereld? Ik had gedachtes als: “Is dit het? Is dit alles wat er is? Alles wat er te ontdekken valt? Dus dit is die mooie wereld waar iedereen zomerhits en lovesongs over schrijft? Als dit alles is, dan hoeft het voor mij niet meer.” Ik had het idee dat ik de wereld zag zoals ze was, en de rest de wereld zag door de glazen van een roze bril.

Nu ik terugblik op die periode, weet ik wat ik het meeste miste in die tijd. Daar gaat ‘ie, het cliché woord, tromgeroffel…

Liefde.

Ik weet zeker dat de 15-jarige Yafit stevig met haar ogen had gerold. Liefde, blah blah blah. Liefde is iets waarin je teleurgesteld wordt. Toch? Toch niet echt. In die periode kende ik de waarlijke liefde van hoe God mij hier zag op aarde niet. In die periode wilde ik wel heel graag naar de hemel, waar alles fijn en goed was… Ik wilde zo graag naar huis. Naar God.

Maar hier op aarde verder, dat liever niet. Wat ik me niet besefte, is dat God liefde is. En daarom vind ik het zo mooi dat er in het boekje gezegd wordt: “Love is what brings you home.” God is liefde. Bij God mag je thuiskomen. Hier op aarde, en straks in ons eeuwig thuis in de hemel.

Het is de liefde van God geweest die me uit die – zo leek – oneindig diepe poel van duisternis haalde. Kleine lichtpuntjes die me steeds een stukje verder uit de put trokken. Lieve vrienden om me heen, die me lieten zien hoe belangrijk ik voor hen was. Geestelijke broers die naar me luisterden en met/voor mij baden. Mijn moeder die vaak naar huis telefoneerde om te vragen hoe het met me ging als ze aan het werk was. Liefde. En langzaam maar zeker ontdekte ik dat Gods liefde ook hier op aarde was. Dat Hij ook hier op aarde in mij aan het werk was. Mijn hart herstelde. Mijn gedachten vernieuwde. De muren en bolwerken afbrak. Mijn visie op de wereld verzachtte.

Naar het licht

Dit was niet zomaar een proces. Het proces duurde bij mij vijf jaar. Hoe lang zo iets duurt, is persoonlijk natuurlijk. Vergelijk jezelf er daarom ook niet mee. Wat ik hoop te bereiken met mijn verhaal, is dat je beseft dat het waar is dat God je vanuit de diepste duisternis naar het licht kan trekken. Dat Hij je hart, momenteel misschien ongevoelig voor liefde, kan omvormen tot een zacht, ontvankelijk hart. Een hart dat Gods liefde kan en mag ontvangen. Een hart dat mag beseffen dat ze het waard is. Dat ze het waard is om geliefd te zijn.

En weet je, daar heeft iedereen behoefte aan. Ook die meid die je altijd zo gemeen aankijkt op school. Misschien haalt ze jou omlaag, omdat ze denkt dat ze zichzelf dan minder slecht gaat voelen. Dat rechtvaardigt natuurlijk niets. Maar het brengt wel wat perspectief. Iedereen heeft Gods liefde nodig. Iedereen heeft het nodig om bij Hem thuis te komen. En iedereen is onderweg in dit leven. Hopelijk vinden ze de juiste weg naar huis. De weg van de Liefde. Ik hoop dat jij die ook mag vinden. Vraag de Heilige Geest maar om navigatie, Hij kent de weg als zijn broekzak.

“I think everyone is just trying to get home.”, said the Mole.

Photo by Emmanuel Phaeton on Unsplash